39 Pułk Artylerii Haubic
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  PRL | |
| Sformowanie | 1951 | |
| Rozformowanie | 1957 | |
| Tradycje | ||
| Rodowód | 39 Pułk Artylerii Lekkiej | |
| Kontynuacja | 33 Dywizjon Artylerii Haubic | |
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Strzegom[1] | |
| Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe | |
| Rodzaj wojsk | Artyleria | |
| Podległość | 10 Sudecka Dywizja Pancerna | |
| Skład | etat Nr 5/86 | |
39 Pułk Artylerii Haubic (39 pah) - oddział artylerii ludowego Wojska Polskiego.
W 1951 roku stacjonujący w Strzegomiu 39 pułk artylerii lekkiej został przeformowany w 39 pułk artylerii haubic. Jednostka wchodziła w skład 10 Sudeckiej Dywizji Zmechanizowanej[1].
W 1955 roku pułk został przeformowany w 33 dywizjon artylerii haubic. W 1957 roku dyon został rozformowany, a jego miejsce w strukturze 10 Sudeckiej Dywizji Pancernej zajął 115 dywizjon artylerii haubic w Tarnowskich Górach.
Organizacja pułku
- Dowództwo i sztab
- dwa dywizjony artylerii
- dywizjon szkolny artylerii
Uzbrojenie stanowiło 26 haubic 120 mm wz. 1938.
Dowódcy jednostki
Dowódcy 33 dah:
- mjr Zenon Lewicki (był w 1956)[2]
Przypisy
- ↑ a b Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. s. 430.
- ↑ Nalepa 1992 ↓, s. 85.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Edward,Jan Nalepa: Pacyfikacja zbuntowanego miasta. Wojsko Polskie w czerwcu 1956 r. w Poznaniu w świetle dokumentów wojskowych. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-07959-5.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
| Rodowód | |
|---|---|
| Instytucje centralne | |
| Formacje | |
| Struktura organizacyjna | |
| Działania wojsk |
|
| Stalinizm w wojsku |
|
| Szkolnictwo wojskowe |
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Haubica dywizyjna wz. 38.jpg
122 mm haubica wz. 1938 (M-30)
122 mm haubica wz. 1938 (M-30)