39 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1951 |
| Rozformowanie | 1987 |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | Wojska Obrony Powietrznej Kraju |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
39 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego OPK (39 plm OPK) – oddział lotnictwa myśliwskiego Wojsk Obrony Powietrznej Kraju.
Formowanie i zmiany organizacyjne
39 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego sformowany został w okresie do 1 listopada 1951 roku na lotnisku w Krakowie, ale jego docelowym miejscem miało być lotnisko w Mierzęcicach[a], w składzie 7 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego OPL[1]. W 1957 oddział podporządkowany został dowódcy 1 Korpusu Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju w Warszawie. W 1962 jednostka podporządkowana została dowódcy 3 Korpusu Obrony Powietrznej Kraju we Wrocławiu.
Pułk posiadał na uzbrojeniu między innymi pierwszy radziecki seryjny naddźwiękowy samolot myśliwski MiG-19.
W roku 1987 dowódca Wojsk Obrony Powietrznej Kraju rozformował 39 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego[b]
Dowódcy pułku
Wykaz dowódców pułków podano za: Józef Zieliński [red.]: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010. s. 144.
- ppłk pil. Aleksander Babunow 1952
- mjr pil. Zbigniew Ulanowski (1952 -1953)
- mjr pil. Bolesław Kuczyński 1954
- mjr pil. Piotr Rójek (1954 -1955)
- mjr pil. Stanisław Wdowczyk (1955 -1959)
- mjr pil. Mirosław Kapciuch (1959 -1961)
- ppłk pil. Zdzisław Czech (1963 -1967)
- ppłk pil. Stanisław Niedźwiedzki (1967 -1972)
- ppłk pil. Henryk Kącik (1972 -1976)
- ppłk pil. Jerzy Gotowała (1976 -1981)
- ppłk pil. Mieczysław Sosnowski (1981 -1987)
Uwagi
Przypisy
- ↑ Zieliński 2011 ↓, s. 143-144.
Bibliografia
- Józef Zieliński [red.]: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne "SWAT", 2011. ISBN 978-83-1112-14-09.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Własna praca Kwz
Jak-23 w Muzeum Orła Białego, Skarżysko-Kamienna