3 Łużycka Dywizja Artylerii OPK
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Nazwa wyróżniająca | |
Tradycje | |
Rodowód | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk |
3 Łużycka Dywizja Artylerii OPK (3 DA OPK) – związek taktyczny Wojsk OPL Wojsk Obrony Powietrznej Kraju.
Historia i powstanie
W 1950 utworzono została 9 Dywizja Artylerii Obrony Przeciwlotniczej. W 1962 roku dywizja zmieniła nazwę na 9. Dywizję Artylerii OPK. Na jej uzbrojenie wprowadzono przeciwlotnicze zestawy rakietowe.
W 1967 roku 9. Dywizja Artylerii OPK, zmienia nazwę na 3. Łużycką Dywizję Artylerii OPK, co było nawiązaniem do tradycji z okresu II wojny światowej.
W 1988 roku 3. Łużycką Dywizję Artylerii OPK przeformowano na 3. Łużycką Brygadę OPK, a w 1991 na 3. Brygadę Rakietową OP.
Uzbrojenie
- przeciwlotnicze zestawy rakietowe "Dźwina" (SA-75);
- przeciwlotnicze zestawy rakietowe "Newa" (S-125, S125M);
- przeciwlotnicze zestawy rakietowe "Wołchow" (S-75M, S-75W).
Dowódcy dywizji
- płk dypl. Henryk Kłoda - 1966–1976
- płk dypl. Janusz Potkański - 1976–1981
- płk dypl. Edward Redwanz - 1981–1985
- płk dypl.Franciszek Żygis - 1985–1986
- płk dypl. Józef Tracz - 1986–1986
- płk ddr inż. Andrzej Pawluch - 1986–1989
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe w latach 1945-1960. Toruń: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-8808-967-6.
- Tadeusz Kmiecik: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-1962 : organizacja, szkolenie i problemy kadrowe. Warszawa: Ulmak, 2002. ISBN 83-8722-629-7.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Witkowski Marcin, Licencja: CC-BY-SA-3.0
To zdjęcie zostało wykonane w Muzeum im. Orła Białego w Skarżysku-Kamiennej