3 Batalion Chemiczny
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1944 |
Rozformowanie | 1945 |
Dowódcy | |
Pierwszy | mjr Nikita Szewcow |
Organizacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
3 Samodzielny Batalion Chemiczny – samodzielny pododdział wojsk chemicznych ludowego Wojska Polskiego.
Przeznaczony do ochrony wojsk przed atakiem chemicznym przeciwnika. Posiadał środki do odkażania. w działaniach bojowych stawiał zasłony dymne.
Sformowany według etatu 011/39 w Zamościu na podstawie rozkazu NDWP nr 8 z 20 sierpnia 1944 początkowo jako jednostka 2 Armii Wojska Polskiego[1]. 8 kwietnia 1945 roku podporządkowany 1 Armii Wojska Polskiego[2].
Przysięgę żołnierze batalionu złożyli w Zamościu 22 października 1944. Rozformowany wraz z 1 Armią WP w Godkowie.
Dowódcy batalionu
- mjr Nikita Szewcow[3]
Skład etatowy batalionu
- Dowództwo i sztab
- pluton dowodzenia i zwiadu
- 2 x kompanie odkażania terenu (zadymiania)
- kompania sanitarno-odkażajaca
- laboratorium chemiczne AL-2
- sekcja sanitarna
Przypisy
- ↑ Jaśtak 1966 ↓, s. 363-364.
- ↑ Jaśtak 1966 ↓, s. 376.
- ↑ Malczewski i Polkowski 1970 ↓, s. 259.
Bibliografia
- Zbigniew Jaśtak: Szlakiem wojsk chemicznych 1943-1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1966.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Juliusz Malczewski, Roman Polkowski: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. T. 4: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek inżynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).