3 Brygada Strzelców Karpackich
| |||
| Historia | |||
| Państwo |  Polska | ||
| Sformowanie | 1942 i 1944 | ||
| Rozformowanie | 1942 i 1947 | ||
| Dowódcy | |||
| Pierwszy | ppłk dypl. kaw. Jerzy Jan Jastrzębski | ||
| Działania zbrojne | |||
| kampania włoska | |||
| Organizacja | |||
| Dyslokacja | Qastina | ||
| Rodzaj sił zbrojnych | wojsko | ||
| Rodzaj wojsk | Piechota | ||
| Podległość | 3 Dywizja Strzelców Karpackich[1] | ||
3 Brygada Strzelców Karpackich (3 BSK) – brygada piechoty Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
Formowanie i zmiany organizacyjne
3 Brygada Strzelców Karpackich została sformowana po raz pierwszy w składzie Dywizji Strzelców Karpackich w maju 1942 roku, w Palestynie. Podstawą formowania był rozkaz Ldz. 2440/A/I/tjn./42 dowódcy Wojska Polskiego na Środkowym Wschodzie z 23 maja 1942 roku i rozkaz Ldz. 53/59/Og. Org./tjn./42 dowódcy Dywizji Strzelców Karpackich z 30 maja 1942 roku. Bazę formowania brygady stanowiły oddziały 11 Dywizji Piechoty, ewakuowanej z ZSRR, a w szczególności: sztab 11 DP, oddział rozpoznawczy 11 DP oraz 19 i 21 pułk piechoty[2]. Organizacja brygady została przeprowadzona w obozach Qastina (gros brygady) i Al-Masmiyya al-Saghira (jeden batalion). Organizacja została zakończona 8 czerwca 1942 roku[3].
Na podstawie rozkazu Ldz. 821/I/Tj/42 dowódcy Armii Polskiej na Wschodzie z dnia 10 listopada 1942 roku Organizacja 3 Dywizji Strzelców Karpackich brygada została rozformowana w terminie do 15 listopada 1942 roku[4].
W 1944 roku, we Włoszech, brygada została sformowana po raz drugi. Do jej organizacji wykorzystano Polaków przymusowo wcielonych do Wehrmachtu, którzy dostali się do alianckiej niewoli. W kwietniu 1945 roku brygada walczyła w kampanii włoskiej, w bitwie o Bolonię w składzie zgrupowania „RUD”. W 1946 roku została przetransportowana do Wielkiej Brytanii i tam w następnym roku rozformowana.
Struktura organizacyjna
- Kwatera Główna 3 Brygady Strzelców Karpackich
- 7 batalion Strzelców Karpackich
- 8 batalion Strzelców Karpackich
- 9 batalion Strzelców Karpackich
Żołnierze brygady
- Dowódcy brygady
- ppłk/płk dypl. kaw. Jerzy Jan Jastrzębski (5 VI 1942 - 10 XI 1942[5]) → zastępca dowódcy 3 DSK)
- płk dypl. Gustaw Dobiesław Łowczowski (XI 1944 - 1946)
- Zastępca dowódcy brygady
- Szef sztabu brygady
- mjr dypl. Florian Władysław Porębski[6]
Odznaka brygady
Odznaka specjalna: wykonana z białego metalu, oksydowana. Ma formę gałązki jedliny, na którą nałożony został herb Bolonii. Nakładana na granatowe patki z żółtą wypustką, które były noszone na kołnierzach bluzy Battle Dress i płaszczy. Mocowana nakrętką firmową. Wykonawcą odznaki była firma F. M. Lorioli, Milana - Roma[8].
Przypisy
- ↑ Komornicki 1984 ↓, s. 57.
- ↑ Kronika 3 DSK 1943 ↓, s. 9.
- ↑ Kronika 3 DSK 1943 ↓, s. 10.
- ↑ Kronika 3 DSK 1943 ↓, s. 49-50.
- ↑ Młotek(red.) 1978 ↓, s. 15, 25.
- ↑ a b Kryska-Karski i Barański 1973 ↓, s. 87.
- ↑ Jerzy Kirszak, Karol Piłat. Seria "Bohaterowie Niepodległej" str. 37-43, 2019.
- ↑ Partyka 1997 ↓, s. 72.
Bibliografia
- Kronika 3 Dywizji Strzelców Karpackich Nr 1 za czas od 3 V 1942 do 10 XII 1943. W: Oddziałowe Kroniki i Dzienniki Działań, sygn. C.292 [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 1943. [dostęp 2016-06-03].
- Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie 1939-1945: barwa i broń. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984. ISBN 83-223-2055-8.
- Jan Partyka: Odznaki i oznaki PSZ na Zachodzie 1939-1945. Wojska Lądowe. Rzeszów: Wydawnictwo Libri Ressovienses, 1997. ISBN 83-902021-9-0.
- Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945, zeszyt nr 14. Londyn: 1973.
- Mieczysław Młotek(red.): 3 Dywizja Strzelców Karpackich 1942-1947. Londyn: Zarząd Główny Związku Karpatczyków, 1978.
- Jerzy Kirszak: Karol Piłat. Seria "Bohaterowie Niepodległej". Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2019. ISBN 978-83-8098-605-3.
| ||||||||||||||||
| ||||||||||||
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Oznaka rozpoznawcza 3 Dywizji Strzelców Karpackich Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, stosowana od grudnia 1942