3 Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego (LWP)
| ||
Historia | ||
Państwo | Polska | |
Sformowanie | 7 września 1944 | |
Rozformowanie | 1946 | |
Tradycje | ||
Rodowód | 10 Brygada Szkolno-Treningowa | |
Działania zbrojne | ||
Operacja berlińska | ||
Organizacja | ||
Dyslokacja | Kutno, Łowicz, Kraków | |
Rodzaj sił zbrojnych | Lotnictwo | |
Rodzaj wojsk | lotnictwo myśliwskie | |
Podległość | 1 Mieszany Korpus Lotniczy | |
Odznaczenia | ||
3 Brandenburska Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego (3 DLM) - związek taktyczny lotnictwa myśliwskiego ludowego Wojska Polskiego.
Historia 3 DLM
Formowanie jednostki Dywizji rozpoczęto w miejscowości Karłówka na Ukrainie na podstawie rozkazu organizacyjnego z 7 września 1944 roku, powołującego do życia 1 Mieszany Korpus Lotniczy. Dywizję formowano na bazie 10 Brygady Szkolno-Treningowej z 2 Armii Lotniczej. 17 września przystąpiono do intensywnego szkolenia pilotów 9 pułku lotnictwa myśliwskiego (plm) na lotnisku Krasnogród oraz 10 i 11 plm na lotnisku Karłówka.
Po osiągnięciu gotowości bojowej 20 stycznia 1945 roku przystąpiono do przebazowania dywizji na teren Polski. Przeprowadzono je w kilku rzutach powietrznych i naziemnych w lutym i marcu.
Na przełomie marca i kwietnia 1945 roku dywizja wzięła udział w działaniach na kierunku berlińskim, niszcząc samoloty oraz umocnienia wroga. Za wysiłek bojowy w operacji berlińskiej nadano dywizji miano "Brandenburska" i odznaczono ją srebrnym krzyżem orderu Virtuti Militari[1] oraz Krzyżem Grunwaldu III klasy[a].
W styczniu 1946 roku w skład 1 Brandenburskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego, powstałej z przeformowanej 3 Brandenburskiej DLM, wszedł 1 pułk lotnictwa myśliwskiego, a pozostałe pułki 10 i 11 zmieniły nazwę na 2 i 3 pułk lotnictwa myśliwskiego[2].
Rozpoczęto też zmiany dyslokacji jednostek lotniczych. Na dotychczasowym lotnisku pozostał 1 pułk lotnictwa myśliwskiego, a dowództwo dywizji z dwoma pułkami zostało ulokowane w Krakowie[3].
Jesienią 1946 roku rozformowano dowództwo 1 Brandenburskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego w Krakowie, a jej pułki podporządkowano bezpośrednio Dowództwu Lotnictwa WP[4].
Skład organizacyjny
- Dowództwo 3 Brandenburskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego
- 42 kompania łączności
- 3083 Wojskowa Stacja Pocztowa
- 9 pułk lotnictwa myśliwskiego
- 10 pułk lotnictwa myśliwskiego
- 11 pułk lotnictwa myśliwskiego
Dywizja etatowo liczyła 682 żołnierzy. Jej uzbrojenie stanowiły 103 samoloty, w tym: 96 myśliwców typu Jak-9, 1 myśliwiec Jak-1, 1 samolot szkolno-treningowy Jak-7 i 5 samolotów łącznikowych Po-2.
Dowództwo
- dowódca dywizji - płk Iwan Chłusowicz
- szef sztabu - ppłk Wasyl Markowski
Uwagi
- ↑ Rozkaz ND WP nr 189 z 22 sierpnia 1945 roku
Przypisy
- ↑ Kazimierz Kaczmarek: Polacy na polach Brandenburgii. s. 363.
- ↑ Izydor Koliński , Przejście lotnictwa polskiego na stopę pokojową w latach 1945-1947, s. 22 .
- ↑ Izydor Koliński , Przejście lotnictwa polskiego na stopę pokojową w latach 1945-1947, s. 24 .
- ↑ Izydor Koliński , Przejście lotnictwa polskiego na stopę pokojową w latach 1945-1947, s. 29 .
Bibliografia
- Izydor Koliński: Lotnictwo Polski Ludowej 1944-1947. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07271-X.
- Izydor Koliński: Regularne jednostki Wojska Polskiego (lotnictwo). Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek lotniczych. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. 9. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- Kazimierz Kaczmarek: Polacy na polach Brandenburgii. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1981. ISBN 83-11-06672-8.
- Izydor Koliński. Przejście lotnictwa polskiego na stopę pokojową w latach 1945-1947. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 1, 1984. Warszawa: Wydawnictwo "Czasopisma Wojskowe". ISSN 0043-7182.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Własna praca Kwz
Autor: Magnum045, Licencja: CC BY-SA 3.0
Order Krzyża Grunwaldu III Klasy