3 Dywizjon Taborów

3 Dywizjon Taborów
Kadra 3 dywizjonu taborów
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

1921

Rozformowanie

1939

Tradycje
Kontynuacja

3 szwadron taborów
Kadra 3 dywizjonu taborów

Organizacja
Dyslokacja

Sokółka

Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

tabory

Podległość

Okręg Korpusu Nr III

Polskie dywizjony taborów w 1939

3 Dywizjon Taborów – oddział taborów Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

W okresie swojego istnienia jednostka przechodziła kilkakrotnie reorganizację. W 1923 dywizjon stacjonował w Sokółce, a w 1939 stacjonowała tam kadra 3 dywizjonu taborów.

Forowanie i zmiany organizacyjne

W 1923 dywizjon podlegał Dowództwu Okręgu Korpusu Nr III i stacjonował w Sokółce z wyjątkiem Kadry Szwadronu Zapasowego, która znajdowała się w Grodnie[1][2]. Dowódca dywizjonu pełnił jednocześnie funkcję szefa taborów Okręgu Korpusu Nr III[3].

1 października 1925, w związku z reorganizacją wojsk taborowych, dywizjon został przeformowany w 3 szwadron taborów. Jednocześnie zostało utworzone Szefostwo Taborów Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III[4][5]. W lipcu 1926, „w związku z redukcją stanów liczebnych formacji taborowych (rozkaz MSWojsk. Oddz. I Szt. Gen. L. 2579/org. i rozporządzenie wykonawcze Dep. II L. 1600/tab. tjn.)” szwadron został skadrowany[6][7][a].

12 września 1930 roku została wydana „Organizacja taborów na stopie pokojowej. Przepisy służbowe”, a 18 września 1930 roku został wydany rozkaz o wprowadzeniu w życie organizacji formacji taborowych. 3 szwadron taborów został przeformowany w kadrę 3 dywizjonu taborów[7].

W 1939 kadra 3 dywizjonu taborów stacjonowała w Sokółce[9].

Struktura organizacyjna

Organizacja dywizjonu w 1923[10]

  • dowództwo dywizjonu
  • cztery lub pięć szwadronów taborowych[b]
  • skład i warsztat taborowy
  • kadra szwadronu zapasowego w Grodnie
  • kadra Okręgowego Szpitala Koni nr III w Grodnie
  • kolumny przewozowe

Obsada personalna

Dowódcy dywizjonu i szwadronu oraz komendanci kadry
  • ppłk tab. Władysław Czermak (IV 1923[11] – 1 X 1925 → kierownik Centralnej Składnicy Taborowej[12])
  • mjr tab. Marian Frydrychowicz (1 X 1925[12] – VII 1926 → dowódca 1 szw. tab[13])
  • kpt. tab. Franciszek Drwota (p.o. VII – XI 1926 → dowódca 8 szw. tab.[14])
  • rtm. Marian Metelski (od XI 1926[14][15][16][c])
  • kpt. Hubert Lorenczuk (był III 1939)
Zastępcy dowódcy dywizjonu
  • mjr tab. Antoni Burchard (1923[1][18] – 1 X 1925 → p.o. szefa Szefostwa Taborów DOK III[19])
Komendant Kadry Szwadronu Zapasowego
  • kpt. tab. Stefan Suchorzewski (p.o. 1923[1] – 1924[18])
Kwatermistrzowie szwadronu
  • rtm. tab. Franciszek Drwota (1 X 1925[19] – VII 1926 → p.o. dowódcy szwadronu)
  • rtm. tab. Stefan Suchorzewski (VII 1926[20][15] – 1 IV 1929 → kwatermistrz 7 dtab[21])
  • por. tab. Zdzisław Koziołkowski (p.o. 1 IV 1929[22] – X 1930 → 5 dtab[23])
Obsada personalna kadry 3 dywizjonu taborów w marcu 1939 roku[24][d]
  • komendant kadry – kpt. Lorenczuk Hubert
  • oficer mobilizacyjny – kpt Świderski Antoni
  • oficer administracyjno-materiałowy – por. Radwański Leon

Żołnierze dywizjonu – ofiary zbrodni katyńskiej

Biogramy zamordowanych znajdują się na stronie internetowej Muzeum Katyńskiego[26]

Nazwisko i imięstopieńzawódmiejsce pracy przed mobilizacjązamordowany
Normark Stefanpodporucznik rezerwyurzędnikKatyń
Świtow Aleksanderpodporucznik rezerwynauczycielSzkoła Powszechna w Bohaterach LeśnychKatyń
Urbanowicz Janpodporucznik rezerwyksięgowyKatyń
Wolaniuk Aleksander[27]podporucznik rezerwyurzędnikadministracja państw. w GrodnieKatyń
Żukiewicz Henrykpodporucznik rezerwynauczycielSzkoła Powszechna w Złakowie BorowymKatyń
Cieślak Romanpodporucznik rezerwyurzędnikCharków
Dembiński Leon[28]porucznik rezerwy(e)Charków
Gogolewski Kazimierzpodporucznik rezerwyCharków
Jasiorowski Albertpodporucznik rezerwyCharków
Przepióra Stanisławpodporucznik rezerwyinżynier leśnikCharków
Rokicki Edwardpodporucznik rezerwyurzędnikpracował w WarszawieCharków
Rozmarynowicz Witoldpodporucznik rezerwyhandlowiecCharków
Sakłak Stanisławpodporucznik rezerwyprawnik, mgrCharków
Skrobek Marianpodporucznik rezerwynauczycielCharków
Sowiński Tadeusz[29]porucznik rezerwyCharków
Wróblewski Janpodporucznik rezerwyCharków

Uwagi

  1. ↑ W styczniu 1931 roku, ogłaszając zmiany personalne przeprowadzone w październiku 1930 roku, posługiwano się nazwą „b. 3 sk. szw. tab.”, czyli były 3 skadrowany szwadron taborów[8]
  2. ↑ Spośród dziesięciu dywizjonów połowa miała w swoim składzie pięć szwadronów, a pozostałe, w tym 4 dtab – cztery szwadrony[3]
  3. ↑ W czerwcu 1933 roku rtm. Marian Metelski został wyznaczony na stanowisko komendanta kadry 3 dtab. Do tego czasu pełnił obowiązki komendanta[17]
  4. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[25].

Przypisy

  1. ↑ a b c Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1030.
  2. ↑ Almanach oficerski 1923 ↓, s. 73, tu podano, że dywizjon stacjonował w Wilnie.
  3. ↑ a b Jarno 2001 ↓, s. 199.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 586-587.
  5. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 199 wg autora nowa organizacja taborów została wprowadzona 1 listopada 1925 roku.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 230-231.
  7. ↑ a b Jarno 2001 ↓, s. 200.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 19.
  9. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 831.
  10. ↑ Almanach oficerski 1923 ↓, s. 73.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 18 kwietnia 1923 roku, s. 256.
  12. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 585-586.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 229-230.
  14. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 49 z 17 listopada 1926 roku, s. 401.
  15. ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 515.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 5, 19.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 128.
  18. ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 940.
  19. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 586.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 230.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 124.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 119.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 20.
  24. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 831.
  25. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
  26. ↑ Księgi Cmentarne – biogramy oficerów.
  27. ↑ Księgi Cmentarne – wpis 4155.
  28. ↑ Księgi Cmentarne – wpis 4940.
  29. ↑ Księgi Cmentarne – wpis 7403.

Bibliografia

Tabory i służba remontu Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Dywizjony taborowe

Media użyte na tej stronie

Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Polskie dywizjony taborów w 1939.jpg
Polskie dywizjony taborów w 1939