3 Grupa Łączności
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppłk łącz. Zenon Nosowicz |
| Ostatni | ppłk łącz. Stefan Popiel |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
3 Grupa Łączności (3 GŁącz) - związek organizacyjny łączności Wojska Polskiego.
Wiosną 1929 została wprowadzona nowa organizacja wojsk łączności, której cechą charakterystyczną było oddzielenie spraw dowodzenia od administracji (służba łączności)[1]. W nowej organizacji powołano do życia Szefostwo Łączności Ministerstwa Spraw Wojskowych, Centrum Wyszkolenia Łączności oraz trzy dowództwa grup łączności. Dowódcy grup byli niezależni od szefa Szefostwa Łączności M.S.Wojsk. (mjr łącz. inż. Kazimierz Goebel) i podlegali bezpośrednio generałowi Kazimierzowi Fabrycemu, II wiceministrowi spraw wojskowych, a od 31 lipca 1931 - I wiceministrowi spraw wojskowych.
Dowództwo 3 Grupy Łączności zostało utworzone w Przemyślu, a jego skład osobowy wyłoniony spośród oficerów 2 pułku łączności z Jarosławia. Na stanowisko dowódcy grupy został wyznaczony ppłk łącz. Zenon Nosowicz, dotychczasowy dowódca 2 płącz. Pierwszym oficerem sztabu został mjr łącz. Stanisław Rausz, dotychczasowy dowódca II batalionu, natomiast drugim oficerem sztabu kpt. łącz. Władysław Marwicz (Maron)[2].
Dowództwu grupy zostały podporządkowane następujące oddziały i pododdziały łączności:
- 2 pułk łączności w Jarosławiu,
- 2 kompania szkolna łączności,
- 6 kompania szkolna łączności,
- Stacja Radiotelegraficzna Lwów,
- Stacja Radiotelegraficzna Równe[3].
Z dniem 31 marca 1930 ppłk łącz. Zenon Nosowicz został przeniesiony w stan spoczynku. Czasowe pełnienie obowiązków dowódcy grupy powierzono ppłk łącz. Stefanowi Franciszkowi Popielowi, dowódcy 2 płącz. Jesienią tego roku wymieniony oficer został wyznaczony na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy grupy[4].
3 listopada 1931 Minister Spraw Wojskowych wydał rozkaz w sprawie reorganizacji wojsk łączności[5]. W ramach przeprowadzonej reorganizacji Dowództwo 3 Grupy Łączności zostało zlikwidowane. Ppłk łącz. Stefan Franciszek Popiel i mjr łącz. Stanisław Rausz zostali przeniesieni do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X z zachowaniem dotychczasowych dodatków służbowych, natomiast kpt. łącz. Władysław Marwicz (Maron) został przeniesiony do 6 batalionu telegraficznego[6].
Przypisy
- ↑ Piotr Stawecki, Wojsko Marszałka Józefa Piłsudskiego ..., s. 180.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 27 kwietnia 1929 r., Nr 9, s. 117, 129.
- ↑ Tadeusz Böhm, Z dziejów naczelnych władz wojskowych II Rzeczypospolitej ..., s. 206.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 28 stycznia 1931 r., Nr 1, s. 5.
- ↑ Eugeniusz Kozłowski, Wojsko Polskie 1936-1939 ..., s. 197.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 23 marca 1932 r., Nr 6, s. 240.
Bibliografia
- Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
- Roczniki oficerskie 1928, 1932.
- Tadeusz Böhm, Z dziejów naczelnych władz wojskowych II Rzeczypospolitej. Organizacja i kompetencje Ministerstwa Spraw Wojskowych w latach 1918-1939, Wydawnictwo "Bellona", Warszawa 1994, ISBN 83-11-08368-1.
- Eugeniusz Kozłowski, Wojsko Polskie 1936-1939. Próby modernizacji i rozbudowy, Wydawnictwo MON, wyd. I, Warszawa 1964.
- Piotr Stawecki, Wojsko Marszałka Józefa Piłsudskiego 12 V 1926 - 12 V 1935, Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004, ISBN 83-7399-078-X, OCLC 830637307.
| Rodowód | |
|---|---|
| Naczelne władze wojskowe | |
| Rodzaje sił zbrojnych | |
| Formacje |
|
| Bronie |
|
| Służby | |
| WP w 1939 | |
| Inne |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).