3 Karpacki Pułk Artylerii Przeciwpancernej
| |||
| Historia | |||
| Państwo |  Polska | ||
| Sformowanie | 1942 | ||
| Rozformowanie | 1947 | ||
| Nazwa wyróżniająca | Karpacki | ||
| Dowódcy | |||
| Pierwszy | ppłk dypl. piech. Jerzy Zaremba | ||
| Działania zbrojne | |||
| kampania włoska | |||
| Organizacja | |||
| Rodzaj sił zbrojnych | wojsko | ||
| Rodzaj wojsk | artyleria | ||
| Podległość | 3 Dywizja Strzelców Karpackich | ||
3 Karpacki Pułk Artylerii Przeciwpancernej (3 pappanc) – oddział artylerii przeciwpancernej Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
Formowanie i zmiany organizacyjne
3 Karpacki Pułk Artylerii Przeciwpancernej został sformowany na podstawie rozkazu L.dz. 821/I/Tj/42 dowódcy Armii Polskiej na Wschodzie z dnia 10 listopada 1942 roku Organizacja 3 Dywizji Strzelców Karpackich, w terminie do 15 listopada 1942 roku. Pułk był organicznym oddziałem artylerii przeciwpancernej 3 Dywizji Strzelców Karpackich[1]. Stan etatowy liczył 42 oficerów i 622 szeregowców[2].
Pułk walczył w kampanii włoskiej 1944-1945. Po zakończeniu walk, na przełomie lipca i sierpnia 1945 wyznaczony został do pełnienia służby wartowniczej. Wszedł w skład Zgrupowania Brygadowego „Tobruk” Grupy „Straż” (Polish Guarg Group)[3]. W 1946 roku został przetransportowany do Wielkiej Brytanii, a w następnym roku rozformowany.
Przeznaczony był do zwalczania wszelkiego rodzaju pojazdów pancernych pociskami o dużej prędkości początkowej i płaskim torze.
Organizacja pułku
- Dowództwo pułku
- I dywizjon
- II dywizjon
- III dywizjon
- IV dywizjon
Każdy dywizjon składał się z trzech baterii po cztery 4 działony. W każdym z czterech dywizjonów dwie baterie uzbrojone były w 57 mm armaty przeciwpancerne natomiast trzecia bateria w 76,2 mm armaty przeciwpancerne.
Zgodnie z etatem pułk liczył 39 oficerów oraz 611 podoficerów i kanonierów. Na uzbrojeniu posiadał 32 armaty 6-funtowe (kal. 57 mm) i 16 armat 17-funtowych (kal. 76,2 mm)[4].
Obsada personalna
Dowódcy pułku:
- ppłk dypl. piech. Jerzy Zaremba (11 XI 1942 - 17 IX 1943[5])
- mjr Kazimierz Choroszewski[6] (od 18 XI 1943[7])
- Zastępcy dowódcy pułku
- mjr Andrzej Racięski
- mjr Tadeusz Kazimierz Józef Nieżychowski[a].
Adiutant pułku
- por. Franciszek Ignaciuk[8]
Dowódcy dywizjonów:
I Dywizjon
- kpt. Wojciech Kania[8]
II Dywizjon
- kpt. Stanisław Jandzis[8]
III Dywizjon
- kpt. Józef Różański[8]
IV Dywizjon
- kpt. Stanisław Dobrzycki[8]
Uwagi
- ↑ Nieżychowski Tadeusz Kazimierz Józef, mjr piech., w KOP od 1937. Do mobilizacji dca 2 kompanii granicznej „Turylcze”. We wrześniu 1939 dca 9 kompanii piechoty III baonu 163 pułku piechoty. Po zakończeniu kampanii wrześniowej przedostał się na zachód. W PSZ, m.in. zastępca dowódcy 3 pułku artylerii przeciwpancernej → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 736
Przypisy
- ↑ Kronika 3 DSK 1943 ↓, s. 49, 51.
- ↑ Kronika 3 DSK 1943 ↓, s. 19.
- ↑ Żak 2014 ↓, s. 137.
- ↑ Szczurowski 2001 ↓, s. 279.
- ↑ Kronika 3 DSK 1943 ↓, s. 21, 22, 42.
- ↑ Szczurowski 2001 ↓, s. 281.
- ↑ Kronika 3 DSK 1943 ↓, s. 45.
- ↑ a b c d e Mieczysław Młotek, Trzecia Dywizja Strzelców Karpackich 1942-1947 tom I str. 813-820, 1978.
Bibliografia
- Kronika 3 Dywizji Strzelców Karpackich Nr 1 za czas od 3 V 1942 do 10 XII 1943. W: Oddziałowe Kroniki i Dzienniki Działań, sygn. C.292 [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 1943. [dostęp 2016-06-03].
- Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-918-X.
- Jakub Żak: Nie walczyli dla siebie. Powojenna odyseja 2 Korpusu Polskiego. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2014. ISBN 978-83-7399-621-2.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Balcer, Licencja: CC BY 2.5
British Ordnance BL 5.5 inch (140 mm) M3 medium gun from year 1939, displayed in Hämeenlinna Artillery Museum. This gun: BL 5,5 MK 2&4 NL 79 RGFD (Royal Gun Factory).
Oznaka rozpoznawcza 3 Dywizji Strzelców Karpackich Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, stosowana od grudnia 1942
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Bukvoed (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC BY 2.5
Description: British Ordnance QF 17 pounder anti-tank cannon -n Batey ha-Osef Museum, Tel Aviv, Israel. 2005.
Source: Photo by me, User:Bukvoed.
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Bukvoed (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC BY 2.5
Description: Ordnance QF 6 pounder anti-tank gun in Batey ha-Osef museum, Tel Aviv, Israel. 2005.
Source: Photo by me, User:Bukvoed.