3 Korpus Lotnictwa Myśliwskiego
| ||
Historia | ||
Państwo | ![]() | |
Sformowanie | 1952 | |
Rozformowanie | 1956 | |
Organizacja | ||
Numer | JW 2585 | |
Dyslokacja | Poznań | |
Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lotnicze | |
Podległość | Dowództwo Wojsk Lotniczych |
3 Korpus Lotnictwa Myśliwskiego (3 KLM) – wyższy związek taktyczny lotnictwa Wojska Polskiego.
Formowanie
3 Korpus Lotnictwa Myśliwskiego utworzono w 1952 roku w ramach realizacji planu przyśpieszonego rozwoju Wojska Polskiego na lata 1951-1952 jako wyższy związek taktyczny lotnictwa frontowego. Korpus początkowo miał się składać z trzech dywizji lotnictwa myśliwskiego po trzy pułki lotnicze w każdej. Trudności w procesie formowania dywizji spowodowały, że zmniejszono liczbę znajdujących się w ich składzie pułków z 3 do 2.
W maju 1956 roku 3 Korpus Lotnictwa Myśliwskiego przeformowano na 3 Korpus Lotnictwa Mieszanego wyłączając z jego składu 6 DLM i wprowadzając 8 i 16 DLSz oraz 15 DLB. W 1957 roku jednostki korpusu stały się bazą do utworzenia lotnictwa operacyjnego.
Struktura organizacyjna
- Dowództwo Korpusu – Poznań
- 9 Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego - Malbork w składzie: 29 plm Orneta i 41 plm Malbork
- 6 Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego - Wrocław w składzie: 3 plm Wrocław i 11 plm Poznań
- 11 Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego - Świdwin w składzie: 26 plm Zegrze Pom. i 40 plm Świdwin
Dowódcy korpusu
- gen. bryg. pil. Grigorij Piatakow 1952
- płk pil. Fiodor Czeremuchin 1952-1954
Bibliografia
- Henryk Czyżyk, 9 i 4 Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego w latach 1952-1990, Przegląd Wojskowo-Historyczny nr 4/2009.
- Jerzy Kajetanowicz , Wojsko Polskie w systemie bezpieczeństwa państwa 1945-2010, Częstochowa: Wydawnictwo im. Stanisława Podobińskiego Akademii im. Jana Długosza, 2013, ISBN 978-83-7455-316-2, OCLC 857952761 .
- Józef Zieliński [red.]: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne "SWAT", 2011. ISBN 978-83-1112-14-09.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Własna praca Kwz