3 Pułk Łączności (II RP)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | płk łącz. Andrzej Miączyński |
| Ostatni | ppłk łącz. Zenon Nosowicz |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
3 Pułk Łączności (3 płącz) – oddział łączności Wojska Polskiego II RP.
Pułk został sformowany w listopadzie 1921, w garnizonie Grudziądz, w wyniku połączenia IV, VII i VIII batalionu telegraficznego.
Organizacja pokojowa pułku
- Dowództwo 3 pułku łączności w Grudziądzu
- sztab dowódcy
- sekcja administracyjno-taborowa
- warsztat i skład techniczny
- IV batalion telegraficzny w Grudziądzu
- kadra kompanii zapasowej IV batalionu telegraficznego w Łodzi
- VII batalion telegraficzny w Grudziądzu
- kadra kompanii zapasowej VII batalionu telegraficznego w Poznaniu
- VIII batalion telegraficzny w Grudziądzu
- kadra kompanii zapasowej VIII batalionu telegraficznego w Toruniu
- III batalion radiotelegraficzny w Grudziądzu
- kadra kompanii zapasowej III batalionu radiotelegraficznego w Toruniu
- 3 kompania telegraficzna Specjalna
- pluton telegraficzny lokalny w Toruniu
- pluton telegraficzny lokalny w Grudziądzu
Dowódca pułku podlegał bezpośrednio szefowi wojsk łączności Okręgu Korpusu nr IV, natomiast dowódcy kadr kompanii zapasowych podlegali dowódcom okręgów korpusów, na terenie których stacjonowały. Pod względem ewidencyjnym do każdej kadry kompanii zapasowej batalionu telegraficznego należała jedna stała stacja gołębi pocztowych.
Oba plutony telegraficzne lokalne zostały rozformowane w terminie do 1 lipca 1927 roku.
Kadra pułku
Dowódcy pułku
- ppłk / płk łącz. Andrzej Miączyński (1921 - 12 VI 1923 → komendant Obozu Szkolnego Wojsk Łączności)
- ppłk łącz. Zenon Nosowicz (29 V 1923[1] - VI 1924 → dowódca 2 pułku łączności)
Oficerowie
- kpt. łącz. Heliodor Cepa (nadetatowy)
- kpt. łącz. Stanisław Jugendfein (rezerwowy)
- por. łącz. Maksymilian Ciężki (nadetatowy)
Obsada personalna pułku w 1923 roku
- p.o. dowódcy – ppłk łącz. Zenon Nosowicz
- p.o. zastępcy dowódcy – mjr łącz. Alfred Wallner
- p.o. oficera telegraficznego pułku – kpt. łącz. Michał Szumowski
- p.o. oficera radiotelegraficznego pułku – por. łącz. Wincenty Terlikowski
- starszy lekarz pułku – wakat
- młodszy lekarz pułku – por. plek[2]. Stefan Tarnawski
- młodszy lekarz pułku – por. plek. Henryk Ziomkowski
- oficer kasowy – wakat
- oficer prowiantowy – wakat
- p.o. dowódcy III b.rtlgr[3]. – kpt. łącz. Wacław Tomalak
- p.o. dowódcy IV b.tlgr[4]. – kpt. łącz. Leon Antoni Wysocki
- p.o. dowódcy VII b.tlgr. – kpt. łącz. Józef Bolesław Wróblewski
- p.o. dowódcy VIII b.tlgr. – kpt. łącz. inż. Stanisław Bronisław Hegner-Szymański
- p.o. komendanta kadry kz III b.rtlgr. – por. łącz. Władysław Kijak
- p.o. komendanta kadry kz IV b.tlgr. – kpt. łącz. Henryk Teszyński
- p.o. komendanta kadry kz VII b.tlgr. – kpt. łącz. Józef II Wysocki
- p.o. komendanta kadry kz VIII b.tlgr. – kpt. łącz. Stanisław Sierkuczewski
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 8 czerwca 1923 roku, s. 384.
- ↑ Podlekarz.
- ↑ B.Rtlgr. – ówczesny skrót nazwy batalionu radiotelegraficznego.
- ↑ B. Tlgr. – ówczesny skrót nazwy batalionu telegraficznego.
Bibliografia
- Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24. T. 2/III. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
- Rocznik Oficerski 1923
| Rodowód | |
|---|---|
| Naczelne władze wojskowe | |
| Rodzaje sił zbrojnych | |
| Formacje |
|
| Bronie |
|
| Służby | |
| WP w 1939 | |
| Inne |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).