3 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1942 |
| Rozformowanie | 1947 |
| Nazwa wyróżniająca | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | płk Leon Przybytko |
| Działania zbrojne | |
| kampania włoska | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | Ascoli Piceno (VI 1945) |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
3 Karpacki Pułk Artylerii Przeciwlotniczej Lekkiej (3 paplot. lek.) – oddział artylerii przeciwlotniczej Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
Formowanie i zmiany organizacyjne
30 kwietnia 1942 w Belit Jirja, w Palestynie rozpoczęto formowanie 1 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej, organicznej jednostki artylerii 3 Dywizji Strzelców Karpackich. 12 lipca 1942 oddział przemianowany został na 3 Karpacki Pułk Artylerii Przeciwlotniczej Lekkiej.
Działania bojowe
Został użyty bojowo w kampanii włoskiej 1944-1945. W czerwcu 1944, po bitwie o Monte Cassino, w celu pokrycia strat bojowych w jednostkach 2 Korpusu, w każdym dywizjonie rozformowano trzecie baterie.
Po zakończeniu walk pułk przez kilka tygodni stacjonował w okolicach Bolonii. W połowie czerwca 1945 oku został zgrupowany w rejonie Ascoli Piceno. Tam przebywał do jesieni 1945 roku. W późniejszym okresie pułk pełnił służbę wartowniczą w różnych częściach Półwyspu Apenińskiego[1].
W 1946 oddział przetransportowany został z Włoch do Wielkiej Brytanii i tam 15 grudnia 1947 rozformowany.
Struktura organizacyjna i obsada personalna
- dowództwo
- dowódca - płk Leon Przybytko
- zastępca dowódcy - mjr Zygmunt Charlewski
- adiutant - por./kpt. Aleksander Żabczyński
drużyna dowodzenia
dowódcy dywizjonów
I dywizjon
- mjr Czesław Gierałtowski[2]
II dywizjon
- mjr Bartłomiej Miś[2]
III dywizjon
- mjr Jan Suszyński[2]
Każdy dywizjon posiadał trzy baterie po sześć 40 mm armat przeciwlotniczych Boforsa.
Kontynuowanie tradycji pułku
18 czerwca 1996 tradycje 3 Karpackiego Pułku Artylerii Przeciwlotniczej Lekkiej przejął 3 Pułk Przeciwlotniczy im. płk. Włodzimierza Ludwiga stacjonujący w garnizonie Szczecin (od 2007 w Koszalinie). 3 Pułk Przeciwlotniczy obchodzi doroczne święto 30 kwietnia, w rocznicę utworzenia 3 Karpackiego Pułku Artylerii Przeciwlotniczej Lekkiej.
Przypisy
- ↑ Żak 2014 ↓, s. 122.
- ↑ a b c Młotek 1978 ↓, s. 813-820.
Bibliografia
- Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Piotrków Trybunalski: WSP ; Warszawa : AON, 2000. ISBN 83-87050-91-1.
- Dembinok J., Szczech B., Urbański A. Oznaki i odznaki PSZ na Zachodzie KAW Katowice 1984
- Marian Kopczewski: Obrona Przeciwlotnicza Wojska polskiego w latach 1919-1994. Koszalin: Wydawnictwo naukowe WSOWOPlot, 1994. ISBN 83-901489-0-0.
- Jan Partyka, Odznaki i oznaki PSZ na Zachodzie 1939-1946. Wojska Lądowe. Rzeszów 1997.
- Tadeusz Mirowski, Tradycje bojowe jednostek przeciwlotniczych, Przegląd Wojsk Lądowych Nr 8 z 2001, s. 86-93.
- Jakub Żak: Nie walczyli dla siebie. Powojenna odyseja 2 Korpusu Polskiego. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2014. ISBN 978-83-7399-621-2.
- Mieczysław Młotek (red.): 3 Dywizja Strzelców Karpackich 1942-1947. Londyn: Zarząd Główny Związku Karpatczyków, 1978.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Balcer, Licencja: CC BY 2.5
British Ordnance BL 5.5 inch (140 mm) M3 medium gun from year 1939, displayed in Hämeenlinna Artillery Museum. This gun: BL 5,5 MK 2&4 NL 79 RGFD (Royal Gun Factory).
Autor: Balcer~commonswiki, Licencja: CC BY 2.5
British 40 mm Q.F. 40 mm Mk. 1 anti-aircraft gun (British version of Bofors 40 mm gun), displayed on the grounds of CFB Borden (Base Borden Military Museum). Photo taken on August 12, 2006.
Source: Photo by me, User:Balcer.
Oznaka rozpoznawcza 3 Dywizji Strzelców Karpackich Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, stosowana od grudnia 1942