3 Pułk Lotnictwa Bombowego
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1944 |
| Rozformowanie | 1946 (przeformowanie) |
| Tradycje | |
| Rodowód | 719-й ночной легкобомбардировочный Галацкий авиационный полк |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppłk Michał Bażanow |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
3 Pułk Lotnictwa Bombowego (3 plm) – oddział lotnictwa bombowego ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
3 Pułk Lotnictwa Bombowego został sformowany w październiku 1944 roku na lotnisku w Kazaniu, według radzieckiego, wojennego etatu nr 015/186 o stanie 298 żołnierzy, w tym 111 oficerów, 171 podoficerów i 12 szeregowców.
Pułk wszedł w skład 1 Dywizji Lotnictwa Bombowego[1]. W końcu marca 1945 roku pułk został przebazowany do Polski i rozmieszczony na lotnisku w Sochaczewie[2].
Na dzień 1 maja 1945 roku w pułku było 280 osób, w tym 102 oficerów, 162 podoficerów i 16 szeregowców. W składzie personelu latającego było po 32 pilotów, nawigatorów i strzelców radiotelegrafistów. Na uzbrojeniu znajdowało się 30 samolotów bojowych Pe-2 i 1 szkolno-bojowy UPe-2[2].
Do końca wojny pułk nie osiągnął gotowości bojowej i w działaniach bojowych nie brał udziału[3].
W lutym 1946 roku 3 Pułk Lotnictwa Bombowego został przeformowany w 7 Pułk Bombowców Nurkujących i przebazowany na lotnisko w Leźnicy Wielkiej koło Łęczycy[a].
Obsada personalna pułku
- dowódca pułku - ppłk Michał Bażanow
- zastępca dowódcy pułku do spraw polityczno-wychowawczych - ppłk Iwan Lebiediew
- szef sztabu - ppłk Abram Ajzensztatz
Uwagi
- ↑ Rozkaz Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego nr 019/Org. z 22 stycznia z 1946 roku
Przypisy
- ↑ Koliński 1987 ↓, s. 104.
- ↑ a b Krzemiński 1981 ↓, s. 77-78.
- ↑ Koliński 1978 ↓, s. 252-253.
Bibliografia
- Izydor Koliński: Lotnictwo Polski Ludowej 1944-1947. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07271-X.
- Izydor Koliński: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego (lotnictwo). Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek lotniczych. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. 9. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- Czesław Krzemiński: Pułki Ludowego Lotnictwa Polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1981. ISBN 83-206-0196-7.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Hubert Śmietanka, Licencja: CC BY-SA 2.5
Pe-2 FT w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.
Własna praca Kwz