3 Pułk Piechoty Morskiej
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1959 |
Rozformowanie | 1963 |
Tradycje | |
Rodowód | |
Kontynuacja | 93 Pułk Desantowy |
Dowódcy | |
Ostatni | kmdr por. Władysław Furgała |
Organizacja | |
Numer | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk |
3 Pułk Piechoty Morskiej – oddział wojsk desantowych Sił Zbrojnych PRL.
Formowanie i zmiany organizacyjne
30 grudnia 1959, na podstawie Zarządzenia Szefa SG WP nr 138/0rg. 3 Batalion Piechoty Morskiej połączono z 29 Kołobrzeskim batalionem saperów morskich tworząc 3 Pułk Piechoty Morskiej[1]. Jego dowódcą został dotychczasowy dowódca 3 bpm - kmdr por. Władysław Furgała. Pełnił on obowiązki do czasu rozwiązania pułku.
Pułk wchodził w skład Marynarki Wojennej. Stacjonował w garnizonie Dziwnów. Współpracował z Flotyllą Okrętów Desantowych ze Świnoujścia[2].
Zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego WP Nr 011/Org. z 16 stycznia 1963 Dowódca Marynarki Wojennej przekazał 3 Pułk Piechoty Morskiej bez batalionu saperów dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego. Dowódca POW do 15 marca 1963 przeformował 3 pułk na 93 Pułk Desantowy o etacie 5/345 - 700 żołnierzy, 8 pracowników cywilnych i włączył go w skład 23 Dywizji Desantowej.
Struktura organizacyjna pułku
- Dowództwo i sztab[3]
- batalion piechoty morskiej
- batalion saperów morskich
- kompania czołgów
- kompania szkolna
- artyleria pułkowa
- plutony: dowodzenia, moździerzy 120 mm, armat przeciwpancernych 85 mm, dział bezodrzutowych 82 mm.
- bateria artylerii przeciwlotniczej
- pluton rozpoznawczy
- pluton transportowo-gospodarczy
- izba chorych
- warsztaty
Planowana wojenna organizacja pułku znacznie odbiegała od etatu "P". W jego skład miały wejść:
- Dowództwo i sztab
- trzy bataliony piechoty morskiej
- kompania czołgów
- kompania rozpoznawcza
- artyleria pułku:
- bateria artylerii dział kal. 85 mm
- bateria moździerzy
- bateria 82 mm dział bezodrzutowych
- dywizjon przeciwlotniczy
- kompania saperów
- kompania łączności
- pluton obrony przeciwchemicznej
- pluton miotaczy ognia
- kompania transportowo-gospodarczą
- pluton porządkowo-ochronny.
Pułk miał liczyć 2381 żołnierzy w tym 192 oficerów, 434 podoficerów oraz 1755 żołnierzy korpusu marynarzy.
Na wyposażeniu według etatu "W" posiadał: 16 czołgów T–34/85, 63 działa bezodrzutowe, 6 dział 85 mm D-44, 6 dział przeciwlotniczych kal. 37 mm, 6 moździerzy kal. 120 mm, 24 przeciwlotnicze krabiny maszynowe PKM–2, 10 transporterów PTG
Przypisy
- ↑ Wojtaszak i Kozłowski 2001 ↓, s. 177.
- ↑ Jarosław Ciślak. Okręty desantowe projektów 770/771/773/776. „Morza, Statki i Okręty”. 3/1998, s. 58.
- ↑ Etat 35/363
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski: Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X-XX wiek. Materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999 r. Praca zbiorowa. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X.