3 Samodzielna Eskadra Lotnictwa Łącznikowego

3 Eskadra Lotnictwa Łącznikowego
Historia
Państwo Polska
Sformowanie1944
Rozformowanie1946
Nazwa wyróżniającaSaska
Dowódcy
Pierwszymjr Markiewicz
Organizacja
Numerpoczty polowej: 279334
Rodzaj wojskWojska lotnicze
Po-2

3 Saska Eskadra Lotnictwa Łącznikowego (3 elł) – pododdział lotnictwa łącznikowego ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Sformowana drugiej połowie sierpnia 1944 roku w Przywołżańskim Okręgu Wojskowym[1]. Na początku września 1944 roku jednostka przebazowana została do Polski i 11 września wcielona do Wojska Polskiego[1]. W październiku 1944 r. eskadra stacjonowała w Woli Sławińskiej.

1 stycznia 1945 roku w eskadrze było 81 ludzi i 9 samolotów łącznikowych Po-2[1]. Od 20 listopada przekazano ją do dyspozycji dowódcy 2 Armii WP.

Rozformowana została w połowie stycznia 1946 roku [2]. Samoloty przekazano do 2 samodzielnego mieszanego pułku lotniczego.

W 1967 roku 10 Eskadra Lotnictwa Łącznikowego została przemianowana na 3 Saską Samodzielną Eskadrę Lotnictwa Łącznikowego[a].

Działania

Eskadra wyruszyła na front wraz ze sztabem 2 Armii WP. Wzmacniała system dowodzenia armią podczas walk nad Nysą Łużycką, a następnie na terenie Saksonii i w Czechosłowacji. Po zakończeniu wojny eskadra powróciła do kraju i stacjonowała na lotnisku Mokotów.

Za działalność bojową została odznaczona Orderem Czerwonej Gwiazdy[b] i wyróżniona mianem "Saska" [c].

Obsada personalna eskadry

  • dowódca
mjr Markiewicz
  • szef sztabu — mjr Szweckow

Uwagi

  1. ↑ Rozkaz ministra obrony narodowej ogłoszony w Dzienniku Rozkazów Tajnych nr 5 z 5 czerwca 1967 roku
  2. ↑ Rozkaz dowódcy 2 Armii WP nr 133 z 4 lipca 1945 roku powołujący się na Uchwałę Prezydium RN ZSRR
  3. ↑ Rozkaz Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego nr 180 z 19.08.1945 → Stąpor 1965 ↓, s. 1002

Przypisy

  1. ↑ a b c Izydor Koliński: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego (lotnictwo). s. 270.
  2. ↑ Izydor Koliński, Przejście lotnictwa polskiego na stopę pokojową w latach 1945-1947, s. 21.

Bibliografia

  • Izydor Koliński: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego (lotnictwo). Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek lotniczych. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. 9. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
  • [red.] Stanisław Stąpor: Organizacja i działania bojowe ludowego Wojska Polskiego w latach 1943-1945. Szkolenie, przegrupowania i działania bojowe 2 Armii WP. Wybór materiałów źródłowych. Tom III. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1965.
  • Izydor Koliński. Przejście lotnictwa polskiego na stopę pokojową w latach 1945-1947. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 1, 1984. Warszawa: Wydawnictwo "Czasopisma Wojskowe". ISSN 0043-7182. 

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Po-2LNB PICT0044.jpg
Autor: Michał Derela (Pibwl), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Polikarpov U-2LNB light bomber in markings of the Polish aviation in the USSR during World War II, at the Polish Aviation Museum in Kraków