3 Samodzielny Pułk Artylerii OPK
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Tradycje | |
Święto | |
Rodowód | |
Kontynuacja | 77 pa WOPL |
Organizacja | |
Numer | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | Wojska Lotnicze i Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju |
Rodzaj wojsk | Wojska Rakietowe i Artyleria Obrony Przeciwlotniczej Kraju |
Podległość | 15 Dywizja Artylerii OPL |
3 Samodzielny Pułk Artylerii OPK (3 spa OPK) – oddział artylerii przeciwlotniczej ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Na podstawie rozkazu nr 0045/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 maja 1951 roku dowódca Okręgu Wojskowego Nr IV sformował, w terminie do 1 grudnia 1951 roku, 3 samodzielny pułk artylerii OPL. Jednostka została utworzona w Zgierzu, w koszarach przy ulicy Piątkowskiej. Stan etatowy pułku liczył 706 wojskowych i 33 pracowników kontraktowych. Zadaniem pułku była obrona przeciwlotnicza Łodzi.
Na podstawie rozkazu nr 0075/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 października 1952 roku dowódca Okręgu Wojskowego Nr IV, w terminie do dnia 1 grudnia 1952 roku, przeformował samodzielną dotychczas jednostkę w 3 pułk artylerii OPL i włączył w skład 15 Dywizji Artylerii OPL.
W lipcu 1957 roku oddział powrócił do nazwy „3 samodzielny pułk artylerii OPL” i został podporządkowany dowódcy 1 Korpusu OPL OK. W grudniu tego roku został zmieniony numer jednostki wojskowej z „5883” na „1564”.
Na podstawie rozkazu Nr 025/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 września 1967 roku jednostka przejęła numer 77 pułku artylerii przeciwlotniczej, a dzień 9 maja został ustanowiony dorocznym świętem 77 samodzielnego pułku artylerii OPK[1].
W 1972 roku jednostka został wyłączona ze składu WOPK, podporządkowana dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego i przemianowana na 77 pułk artylerii WOPL. W 1976 roku pułk został rozformowany.
Przypisy
- ↑ Dziennik Rozkazów Tajnych MON z 1967 r. Nr 10, poz. 53.
Bibliografia
- Tadeusz Kmiecik, Polskie lotnictwo wojskowe 1945-1962, Agencja Wydawnicza ULMAK, Pruszków 2002, ISBN 83-87226-29-7.
- Paweł Piotrowski, System obrony powietrznej Polski w latach 1959-1990, część II, Lotnictwo Wojskowe. Magazyn Miłośników Lotnictwa Wojskowego Nr 3 (24), MAGNUM X Sp. z o.o., maj-czerwiec 2002, ISSN 1505-1196, s. 27-31.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Witkowski Marcin, Licencja: CC-BY-SA-3.0
To zdjęcie zostało wykonane w Muzeum im. Orła Białego w Skarżysku-Kamiennej