4/III Batalion Wartowniczy
| ||
Historia | ||
Państwo | ![]() | |
Sformowanie | 1919 | |
Rozformowanie | 1921 | |
Tradycje | ||
Kontynuacja | 5 batalion celny | |
Organizacja | ||
Dyslokacja | Suchedniów | |
Podległość | DOG Kielce |
4/III Batalion Wartowniczy – oddział Wojska Polskiego pełniący służbę ochronną na granicy II Rzeczypospolitej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
4/III batalion wartowniczy sformowano w 1919 roku[1]. Batalion powstał z V batalionu wartowniczego „Kraków”[2]. Potem funkcjonował w strukturze Okręgu Generalnego Kielce[3]. W skład batalionu wchodziło dowództwo oraz 4 kompanie po 3 plutony. W dowództwie, oprócz dowódcy batalionu, służyli oficerowie: sztabowy, adiutant, prowiantowy i kasowy; podoficerowie: mundurowy, prowiantowy, rusznikowy, sanitarny oraz 6 ordynansów[3]. W październiku 1920 roku baon stacjonował w Suchedniowie[4]. 22 października tego roku dowódca OGen. Kielce zatwierdził Komisję Gospodarczą Baonu Wartowniczego Nr 4/III w Suchedniowie w składzie: kpt. Franciszek Rydz (1 członek) i ppor. Stanisław Wołowiec (2 członek i jednocześnie oficer gospodarczy)[5].
Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych nr 3046/Org z dnia 24 marca 1921 roku[6], na bazie 4/III batalionu wartowniczego powstał 5 batalion celny[7].
Dowódcy batalionu
- mjr piech. Apolinary Klimaszewski (od 27 XI 1919[8])
- kpt. piech. Eugeniusz Witwicki (19 I[9] – 22 V 1920 → dowódca baonu wart. nr 2/V[10])
- kpt. piech. Rudolf Seinkowić (p.o. od 22 V 1920[10] – II 1921 → Baon Zapas. 4 pp Leg.[11])
- kpt. Franciszek Rudolf Rydz[a] (od X 1920)
- płk ochot. Józef Jan Skorupski (do 31 I 1921[14])
- mjr piech. Zygmunt Krudowski (od 1 II 1921[14])
Uwagi
Przypisy
- ↑ Prochwicz i Kępa 2003 ↓, s. 13.
- ↑ Spis byłych oddziałów WP 1935 ↓, s. 112.
- ↑ a b Prengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 5.
- ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 111 z 31 października 1920 roku, pkt 3 przeniesienie lek. Leonarda Rutskiego ze Szpitala Wojskowego w Piotrkowie do Baonu Wart. Nr 4/III w Suchedniowie.
- ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 114 z 7 listopada 1920 roku, pkt 10.
- ↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 24.
- ↑ Dominiczak 1975 ↓, s. 124.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, nr 98 z 1919 roku, poz. 4212.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 31 stycznia 1920 roku, s. 43.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 9 czerwca 1920 roku, s. 424.
- ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 21 z 22 lutego 1921 roku, pkt 3 tu jako Rudolf Seinkowicz.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 100, 854.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 356, 480.
- ↑ a b Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 17 z 12 lutego 1921 roku, pkt 6.
Bibliografia
- Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”. [dostęp 2018-05-08].
- Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych. Wojskowa Biblioteka Cyfrowa „Zbrojownia”. [dostęp 2018-05-15].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
- Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
- Henryk Dominiczak: Granice państwa i ich ochrona na przestrzeni dziejów 966–1996. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08618-4.
- Jerzy Prochwicz, Zbigniew Kępa. ABC formacji granicznych II Rzeczypospolitej. „Problemy Ochrony Granic”. 24, 2003. Ketrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej. ISSN 1505-1757.
- Teresa Prengel-Boczkowska , Wstęp do inwentarza zespołu archiwalnego „Bataliony Wartownicze”, Szczecin: Archiwum Straży Granicznej, 2009 .
- Wiktor Brummer, Wacław Zawadzki. Spis byłych oddziałów Wojska Polskiego. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (183), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).