40 Pułk Zmechanizowany
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Tradycje | |
Święto | 16 kwietnia |
Rodowód | |
Kontynuacja | |
Organizacja | |
Numer | JW 2493[1] |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk |
40 Pułk Zmechanizowany (40 pz) – oddział zmechanizowany Sił Zbrojnych PRL.
Wchodził w skład 10 Sudeckiej Dywizji Pancernej. Stacjonował w garnizonie Bolesławiec[2], potem Opole.
Na podstawie rozkazu Nr 025/MON z 30 września 1967 w sprawie przekazania jednostkom wojskowym historycznych nazw i numerów oraz ustanowienia dorocznych świąt jednostek (Dz. Rozk. Tjn. MON Nr 10, poz. 53) 40 Pułk Zmechanizowany przyjął dziedzictwo tradycji, numer i historyczną nazwę 25 Pułku Piechoty. Od tego czasu oficjalna nazwa jednostki brzmiała - 25 Pułk Zmechanizowany. Równocześnie dzień 16 kwietnia ustanowiony został dorocznym świętem jednostki.
Skład organizacyjny (lata 60. XX w
- trzy bataliony piechoty zmotoryzowanej
- trzy kompanie piechoty zmotoryzowanej
- kompania wsparcia
- batalion czołgów
- trzy kompanie czołgów
- artyleria pułkowa
- bateria haubic 122 mm
- bateria przeciwpancerna
- kompanie: rozpoznawcza, saperów, łączności, medyczna, remontowa i transportowa
- plutony: chemiczny, przeciwlotniczy, remontu uzbrojenia i regulacji ruchu.
Pułk liczył 1636 żołnierzy.
Uzbrojenie
- 31 czołgów T-54A
- 79 transporterów opancerzonych SKOT
- 11 opancerzonych samochodów rozpoznawczych BRDM-1
- 3 samobieżne wyrzutnie ppk 3M6 Trzmiel
- 6 haubic 122 mm
- 9 armat przeciwpancernych 85 mm wz. 1944 (D-44)
- 9 moździerzy 120 mm, 9 moździerzy 82 mm
- 6 dział bezodrzutowych 82 mm B-10
Żołnierze pułku
Dowódcy pułku
- ppłk Stefan Wójcicki
- ppłk Henryk Szymański
Oficerowie
Przekształcenia
- 40 Pułk Piechoty → 40 Zmotoryzowany Pułk Piechoty → 40 Pułk Zmechanizowany[a] → 25 Pułk Zmechanizowany → 23 Śląska Brygada Obrony Terytorialnej → 19 Batalion Obrony Terytorialnej → Oddział specjalny Żandarmerii Wojskowej → Jednostka Wojskowa AGAT
- 25 Pułk Piechoty (LWP)↘ rozformowany w 1949
Uwagi
- ↑ 40 pułk zmechanizowany przejął numer i bojowe tradycje 25 pułku piechoty
Przypisy
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 .... s. 430.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń ;Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
The view of "Yellow-Bridge" in Opole, Poland
Autor: Hubert Śmietanka, Licencja: CC BY-SA 2.5
SKOT, Muzeum Wojska Polskiego