41 Batalion Łączności
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1949 |
| Tradycje | |
| Rodowód | 41 kompania łączności |
| Kontynuacja | 19 Batalion Łączności |
| Organizacja | |
| Numer | JW 4215[1] |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
41 Batalion Łączności (41 bł) - pododdział łączności ludowego Wojska Polskiego
Batalion został sformowany w 1949 roku, w garnizonie Wrocław, w składzie 10 Sudeckiej Dywizji Pancernej, według etatu Nr 5/85. Jednostka została zorganizowana na bazie 31 kompanii łączności 10 Dywizji Piechoty[4].
Struktura organizacyjna
- dowództwo
- kompania dowodzenia (czołgi dowództwa dywizji, pluton telefoniczno-telegraficzny, pluton ruchomych środków łączności)
- kompania radiowa (dwa plutony)
- pluton telegraficzno-kablowy
- kompania szkolna
Stan osobowy liczył 281 żołnierzy i 9 pracowników kontraktowych.(etat 5/85)
Dowódcy batalionu
- mjr Kazimierz Ryś (był w 1956)[5]
Przypisy
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ koszary ul. Obornicka 100
- ↑ Koszary przy ul. Plebiscytowej
- ↑ Kowalski 2014 ↓, s. 175.
- ↑ Nalepa 1992 ↓, s. 85.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Jan Kowalski: Polskie wojska łączności na przełomie XX i XXI wieku. Sieradz: Stowarzyszenie Przyjaciół 15 Sieradzkiej Brygady Wsparcia Dowodzenia, 2014.
- Edward,Jan Nalepa: Pacyfikacja zbuntowanego miasta. Wojsko Polskie w czerwcu 1956 r. w Poznaniu w świetle dokumentów wojskowych. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-07959-5.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy : przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO : Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
| Brygady łączności | |
|---|---|
| Pułki łączności | |
| bataliony łączności |
Media użyte na tej stronie
