44 Dywizjon Rakiet Taktycznych
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1968 |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
44 Dywizjon Rakiet Taktycznych – samodzielny pododdział wojsk rakietowych i artylerii ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Jeszcze wiosną 1963 uruchomiono proces formowania dywizjonów rakiet taktycznych, które postanowiono włączyć w skład dywizji ogólnowojskowych. Zarządzeniem szefa SG WP nr 0117/Org. z 30 lipca 1968 na etatach 4/243 sformowano od nowa 42 dywizjon artylerii przeznaczony dla 9 Drezdeńskiej Dywizji Zmechanizowanej[3][4][1][5]. W skład dywizjonu początkowo wchodziły: dowództwo i sztab, bateria dowodzenia, dwie baterie startowe (w każdej jedna wyrzutnia), pluton obsługi technicznej i pluton zaopatrzenia[6].
Dywizjon stacjonował w Toruniu[7]. Jednostka posiadała etat nr 30/110 i uzbrojona była w dwie wyrzutnie 2P16[8]. Zgodnie z dyslokacją, na czas pokoju, podporządkowany był dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego[1]. Zarządzeniem szefa SG WP 07/Org. z 18 stycznia 1979 44 drt włączono na czas „P" w skład 6 Brygady Artylerii Armat, z wydzieleniem na czas „W" do 9 Dywizji Zmechanizowanej z nowym etatem 30/710[9]. Pod koniec 1988 44 dywizjon rakiet taktyczny posiadał etat nr 30/244, a jego podstawowe wyposażenie stanowiły dwie wyrzutnie 9P113[10].
Skład organizacyjny
- bateria dowodzenia
- 2 baterie startowe
- dwa plutony
- pluton obsługi technicznej
- pluton remontowy
- pluton zaopatrzenia
- pluton medyczny
Razem w drt:
- 4 wyrzutnie rakiet taktycznych R-70
Przypisy
- ↑ a b c Rochowicz 2018 ↓, s. 61.
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
- ↑ Michał Trubas. Wojska „jednorazowego użytku”. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2/2011. s. 157.
- ↑ Puchała 2013 ↓, s. 285.
- ↑ Puchała 2013 ↓, s. 286.
- ↑ Rochowicz 2018 ↓, s. 57.
- ↑ Cielma 2009 ↓.
- ↑ Rochowicz 2018 ↓, s. 63.
- ↑ Rochowicz 2018 ↓, s. 64.
- ↑ Rochowicz 2018 ↓, s. 68.
Bibliografia
- Franciszek Puchała: Budowa potencjału bojowego Wojska polskiego 1945–1990. Obszary szpiegowskich działań. Warszawa: Fundacja „Historia i Kultura”, 2013. ISBN 978-83-11-12800-2.
- 9 Dywizja Piechoty w dziejach oręża polskiego. Pruszków: Ajaks, 1995. ISBN 83-85621-75-X.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska pancerne i zmechanizowane w latach 1955–1990. „Poligon” nr 3/2010
- Przegląd Historyczno-Wojskowy nr 2 (pol.). 2011. [dostęp 2012-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-21)].
- Mariusz Cielma (mac76): Brygada Rakiet LWP (pol.). 2009-08-06. [dostęp 2012-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-17)].
- Robert Rochowicz. Rakiety operacyjne i taktyczne w Siłach Zbrojnych PRL. „Poligon”. Nr 1(62), s. 56-68, styczeń-marzec 2018. Warszawa: Magnum-X. ISSN 1895-3344.
Media użyte na tej stronie
