46 Batalion Saperów (LWP)

46 Batalion Saperów
Ilustracja
Barwy saperów noszone na kołnierzach kurtek
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1945

Rozformowanie

1989[1]

Dowódcy
Pierwszy

Grzegorz Sińczuk

Organizacja
Numer

JW 2624[2] i JW 2326[1]

Dyslokacja

Olsztyn[3]

Rodzaj wojsk

Wojska inżynieryjne

Podległość

15 Dywizja Piechoty[4]

46 Batalion Saperów – samodzielny pododdział wojsk inżynieryjno-saperskich ludowego Wojska Polskiego.

Organizacja i działania

Sformowany na podstawie rozkazu Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 135/Org z 3 czerwca 1945 w Olsztynie, jako jednostka organiczna 15 Dywizji Piechoty w ramach realizacji planu rozbudowy wojska.

Z chwilą osiągnięcia zdolności do działania batalion przystąpił od 3 czerwca 1945 r. do rozminowania i realizacji zadań związanych z odbudową zniszczeń wojennych w ramach I Okręgu Wojskowego (Warszawa) na Warmii i Mazurach. W 1946 operował w rejonach: Olsztyna, Mrągowa, Lidzbarka Warminskiego, Zalewu Wiślanego w szczególności w okolicach Fromborka i Braniewa. Rozpoczął też prace wstępne przy rozminowaniu byłej kwatery Hitlera w Gierłoży[5]. W lipcu 1945 na polecenie dowódcy 15 DP gen. Kontryma, dowódca kompanii por. Gruszecki oraz chor. Łaszkiewicz z drużyną saperów dokonali rozpoznania zaminowania kwatery i rozpoznania pochówku jeńców francuskich w kwaterze (mogił jeńców nie stwierdzono). W 1945 r. nie przystąpiono jednak do rozminowania kwatery. Ważniejsze w tym czasie było sprawdzenie pól uprawnych i oczyszczanie zakładów przemysłowych. Batalion, razem z 1 bsap, 4 bsap, 75 bsap, 47 bsap, 2 Ciężką BSap brał udział w rozminowaniu Wilczego Szańca w 1946 i 1947 roku, później w 1950 i 1951 r. W końcu 1945 r. batalion został wsparty saperami jeńcami niemieckimi, którzy wiosną 1946 przystąpili do rozminowania m.in. Wilczego Szańca. Niemcy prowadzili rozminowanie do 1947 r. W 1947 w czasie rozminowania zginęło 6 niemieckich saperów i 2 zostało rannych[6].

W czasie rozminowania żołnierze batalionu znaleźli i zniszczyli ok. 265 tys. min i ok. 1399 tys. bomb i różnego rodzaju amunicji. Batalion w czasie rozminowania stracił 15 żołnierzy.

Batalion uczestniczył także w licznych zadaniach przeciwlodowych i przeciwpowodziowych na Narwi i Bugu. Często angażowany był do wykonywania zadań na rzecz gospodarki narodowej.

Dowódcy batalionu

  • Grzegorz Sińczuk
  • mjr Wasyl Gonczarow
  • Edward Januszkiewicz
  • Adam Tucholski
  • Eugeniusz Koblak

Skład etatowy

  • Dowództwo i sztab
  • 3 kompanie saperów
    • 3 plutony saperów
    • drużyna zaopatrzenia
  • kwatermistrzostwo
    • magazyn techniczny
    • drużyna gospodarcza

Stan:

żołnierzy – 254 (oficerów – 33, podoficerów – 44, szeregowych – 177)

sprzęt:

  • samochody – 3
  • łodzie MN – 1

Przypisy

  1. ↑ a b Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy.
  2. ↑ Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946 roku.
  3. ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 429.
  4. ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 427.
  5. ↑ Łach 2011 ↓, s. 270.
  6. ↑ Barszczewski 1998 ↓, s. 262–265.

Bibliografia

  • Zdzisław Barszczewski: Przywrócone życiu. Rozminowanie ziem Polski. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 1998. ISBN 83-11-08751-2.
  • F. Kaczmarski, S. Soroka, Wojska Inżynieryjne 1945 – n1979, wyd. ON Warszawa 1982.
  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Wiesław Łach. Problemy bezpieczeństwa Polski Północnej po II wojnie światowej. „Zeszyty Naukowe WSOWL”. 3 (161), 2011. Wrocław: Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych. ISSN 1731-815. 
Wojska inżynieryjne ludowego Wojska Polskiego
Brygady
Pułki saperów
Pułki pontonowe
Bataliony saperów
Bataliony pontonowo-mostowe

Korpusówka wojsk inzynieryjnych.jpg

Media użyte na tej stronie

LWP kurtki sapmost.png
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek, obowiązujące od stycznia 1945 - saperzy mostowi i elektrotechnicy
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).