48 Batalion Łączności (2 WDZ)
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1950 |
Rozformowanie | 1989 |
Tradycje | |
Święto | 16 kwietnia[1] |
Rodowód | 27 kompania łączności |
Kontynuacja | 48 Ośrodek Materiałowo-Techniczny |
Organizacja | |
Numer | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | Wojska Lądowe |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
48 Batalion Łączności (48 bł) – pododdział Wojsk Łączności Sił Zbrojnych PRL.
Batalion został sformowany w 1950 roku na bazie 27 Kompanii Łączności, w garnizonie Bytom, w składzie 7 Łużyckiej Dywizji Piechoty.
Początkowo w swojej strukturze posiadał: dowództwo, kompanię dowodzenia, telefoniczno-kablową, szkolną i pluton radiowy. Stan osobowy wynosił 229 żołnierzy w tym 139 stanu zmiennego (etat bł dywizji terytorialnej)
W 1955 roku został dyslokowany z Gliwic do Nysy. Od 1956 roku wchodził w skład 2 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej (sformowanej na bazie 7 DP).
W 1989 roku batalion został przeformowany w 48 Ośrodek Materiałowo-Techniczny. W 1992 roku na bazie ośrodka został sformowany 22 Batalion Dowodzenia 22 Karpackiej Brygady Piechoty Górskiej.
Struktura organizacyjna
- stacja szyfrowa
- kompania radiowa
- pluton wozów dowodzenia
- 1 pluton radiowy
- 2 pluton radiowy
- kompania telefoniczno – telegraficzna
- pluton transmisji informacji
- pluton radioliniowo – kablowy
- pluton łączności wewnętrznej i zasilania
- pluton łączności TSD
- Wojskowa Stacja Pocztowa
- pluton remontowy
- pluton zaopatrzenia
- pluton medyczny
Przypisy
- ↑ Rozkaz nr 07/MON z 4 maja 1967 roku
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy : przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO : Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.