48 Batalion Łączności (2 WDZ)

48 Batalion Łączności

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1950
Rozformowanie	1989
Tradycje
Święto	16 kwietnia[1]
Rodowód	27 kompania łączności
Kontynuacja	48 Ośrodek Materiałowo-Techniczny 22 Batalion Dowodzenia
Organizacja
Numer	JW 1975[2]
Dyslokacja	Bytom; Gliwice; Nysa
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska Lądowe
Rodzaj wojsk	Wojska łączności
Podległość	7 Łużycka Dywizja Piechoty 2 Dywizja Zmechanizowana

48 Batalion Łączności (48 bł) – pododdział Wojsk Łączności Sił Zbrojnych PRL.

Batalion został sformowany w 1950 roku na bazie 27 Kompanii Łączności, w garnizonie Bytom, w składzie 7 Łużyckiej Dywizji Piechoty.

Początkowo w swojej strukturze posiadał: dowództwo, kompanię dowodzenia, telefoniczno-kablową, szkolną i pluton radiowy. Stan osobowy wynosił 229 żołnierzy w tym 139 stanu zmiennego (etat bł dywizji terytorialnej)

W 1955 roku został dyslokowany z Gliwic do Nysy. Od 1956 roku wchodził w skład 2 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej (sformowanej na bazie 7 DP).

W 1989 roku batalion został przeformowany w 48 Ośrodek Materiałowo-Techniczny. W 1992 roku na bazie ośrodka został sformowany 22 Batalion Dowodzenia 22 Karpackiej Brygady Piechoty Górskiej.

Struktura organizacyjna

Dowództwo i sztab

• stacja szyfrowa
• kompania radiowa
  • pluton wozów dowodzenia
  • 1 pluton radiowy
  • 2 pluton radiowy
• kompania telefoniczno – telegraficzna
  • pluton transmisji informacji
  • pluton radioliniowo – kablowy
  • pluton łączności wewnętrznej i zasilania
• pluton łączności TSD
• Wojskowa Stacja Pocztowa
• pluton remontowy
• pluton zaopatrzenia
• pluton medyczny

Przypisy

Bibliografia

• Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
• Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy : przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO : Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.