48 Dywizja Piechoty (II RP)
48 Dywizja Piechoty (48 DP) – rezerwowa wielka jednostka piechoty Wojska Polskiego II RP.
W 1939 roku 48 Dywizja Piechoty nie istniała w organizacji pokojowej i wojennej Wojska Polskiego. Dywizja miała być zorganizowana i ujęta w planie mobilizacyjnym „W”, w roku 1940[1].
W zmianach do planu mobilizacyjnego „W” na rok 1939[a] ujęto sformowanie na terenie Okręgu Korpusu Nr VIII dwóch dowództw pułków piechoty (208 i 209) dla pomorskich batalionów piechoty typu specjalnego z pododdziałami specjalnymi[b] ale bez plutonu artylerii piechoty.
W następnym roku zamierzano wystawić kwaterę główną dywizji oraz oddziały (pododdziały) i służby dywizyjne, a także włączyć 31 pal.
Biorąc pod uwagę, że 208 i 209 pp (rez.) oraz 31 pal były mobilizowane w alarmie, w grupie jednostek oznaczonych kolorem niebieskim[c] należy zakładać, że dywizja jako całość również byłaby ujęta w tej samej grupie (z wyjątkiem części służb organizowanych na terenie OK I i VIII).
Struktura organizacyjna
Planowana organizacja wojenna 48 DP. W nawiasach podano nazwy jednostek mobilizujących.
- Kwatera Główna
- 208 Pułk Piechoty w Bydgoszczy (62 pp)
- 209 Pułk Piechoty w Chełmnie (66 pp)
- 210 Pułk Piechoty we Włocławku (14 pp)
- 31 Pułk Artylerii Lekkiej w Toruniu-Podgórzu
- oddziały (pododdziały) dywizyjne i służby (OK I i VIII)
Uwagi
- ↑ Nowe studium planu mobilizacyjnego "W" pod nazwą "W1" weszło w życie 15 maja 1939 r.
- ↑ Pododdziały specjalne pułku piechoty na stopie wojennej: kompania zwiadowców, kompania przeciwpancerna, pluton łączności, pluton pionierów, pluton artylerii piechoty, pluton przeciwgazowy.
- ↑ Jednostki oznaczone kolorem niebieskim przeznaczone były do osłony granicy zachodniej.
Przypisy
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. CLV.
Bibliografia
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
- Piotr Zarzycki: Plan mobilizacyjny „W”. Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1995. ISBN 83-85621-87-3.