48 Dywizja Strzelców
| Historia | |
| Państwo |  Rosyjska FSRR |
|---|---|
| Sformowanie | 1919 |
| Działania zbrojne | |
| wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Międzyrzeczem (23 września 1920) | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | piechota |
| Podległość | 15 Armia 4 Armia |
48 Dywizja Strzelców - dywizja piechoty Armii Czerwonej okresu wojny polsko-bolszewickiej, operująca głównie na terenie dzisiejszej Białorusi.
Formowanie i walki
Sformowana jesienią 1919 w rejonie Tuły jako 1 Tulska Dywizja Strzelców. W styczniu 1920 weszła w skład 15 Armii. Walczyła z oddziałami polskimi w rejonie Dryssy i Połocka. W czerwcu 1920 w strukturach 4 Armii, a od sierpnia już w ramach 16 Armii wzięła udział w drugiej ofensywie Tuchaczewskiego, walcząc m.in. pod Wilnem i Kobryniem. 1 sierpnia 1920 jej 143 Brygada Strzelców liczyła w stanie bojowym 2553 żołnierzy z tego piechoty 1840[1].
Podczas bitwy niemeńskiej walczyła pod Wołkowyskiem z oddziałami Grupy gen. Junga. 27 i 28 września bez powodzenia broniła Słonima, a w październiku toczyła walki o Słuck. Po podpisaniu rozejmu uczestniczyła w walkach z oddziałami gen. Bułak-Bałachowicza[2].
W dniu 12 września 1920 roku po zdobyciu Kobrynia przez oddziały Wojska Polskiego do polskiej niewoli dostało się 180 żołnierzy z radzieckich 48 oraz 57 Dywizji Strzelców.
Struktura organizacyjna
Skład na dzień 1 sierpnia 1920[3]:
- dowództwo dywizji
- 142 Brygada Strzelców
- 424 pułk strzelców
- 425 pułk strzelców
- 426 pułk strzelców
- dywizjon artylerii
- 143 Brygada Strzelców
- 427 pułk strzelców
- 428 pułk strzelców
- 429 pułk strzelców
- dywizjon artylerii
- 144 Brygada Strzelców
- 430 pułk strzelców
- 431 pułk strzelców
- 432 pułk strzelców
- dywizjon artylerii
- pułk kawalerii
W tym dniu dywizja posiadała 7100 „bagnetów”, 100 „szabel”, 183 karabiny maszynowe, 22 3-calowe armaty dywizyjne wz. 1902[3].
Dowódcy dywizji
Przypisy
- ↑ Moszczeński 2020 ↓, s. 248.
- ↑ a b c Odziemkowski 2004 ↓, s. 90.
- ↑ a b Sikorski 2015 ↓, zał. 10.
Bibliografia
- Grzegorz Łukomski, Bogusław Polak, Mieczysław Wrzosek: Wojna polsko-bolszewicka 1919-1920. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1990, seria: Monografie Instytutu Nauk Społecznych.
- Józef Moszczeński: Rosyjski plan bitwy nad Wisłą w 1920. W: Izabela Borańska-Chmielewska (projekt): Polskie zwycięstwo dla wolności Europy; księga pamiątkowa arma virumque cano; 100-lecie bitwy warszawskiej 1920. Warszawa: Wojskowy Instytut Wydawniczy; Centralna Biblioteka Wojskowa, 2020. ISBN 978-83-955800-5-5.
- Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko-rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
- Władysław Sikorski: Nad Wisłą i Wkrą. Studium do polsko-rosyjskiej wojny 1920 roku (reprint). Warszawa: Wydawnictwo 2 Kolory Sp.z o.o., 2015. ISBN 978-83-64649-16-5.
.svg)