49 Samodzielny Pułk Artylerii Samochodowej
| ||
Historia | ||
Państwo | ![]() | |
Sformowanie | 1945 | |
Rozformowanie | 1945 | |
Organizacja | ||
Dyslokacja | Modlin | |
Rodzaj sił zbrojnych | wojska lądowe | |
Rodzaj wojsk | wojska pancerne |
49 Pułk Artylerii Samobieżnej (49 pas)[1] – oddział artylerii samobieżnej ludowego Wojska Polskiego.
Formowany w Modlinie na mocy rozkazu Naczelnego Dowódcy WP nr 0107/org. z 27 kwietnia 1945, zgodnie z planem rozbudowy wojska w 1945, według etatu nr 010/484 jako pułk artylerii samobieżnej SU-76 o stanie 240 żołnierzy.
Organizowanie rozpoczęto 1 maja 1945[2]. W chwili zakończenia wojny pułk miał dopiero 49 ludzi, w tym 6 oficerów, 13 podoficerów i 30 szeregowców oraz samochód terenowo – osobowy[2]. Dział samobieżnych do zakończenia wojny pułk nie otrzymał[2].
Rozkazem Naczelnego Dowódcy WP nr 248 z 14 września 1945 pułk został rozformowany[3]
Przypisy
- ↑ W literaturze występują również nazwy Pułk Artylerii Pancernej oraz Pułk Artylerii Samochodowej
- ↑ a b c Komornicki 1987 ↓, s. 206.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 42.
Bibliografia
- Stanisław Komornicki, Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej, tom 3, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1987, ISBN 83-11-07419-4
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń ;Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - kadra pancerna i samochodowa
Własna praca Kwz