4TP
 Nieuzbrojony prototyp 4TP | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | Państwowe Zakłady Inżynierii (PZInż) |
| Typ pojazdu | |
| Trakcja | gąsienicowa |
| Załoga | 2 osoby |
| Historia | |
| Prototypy | 15 sierpnia 1937 roku |
| Produkcja | 1936–1937 |
| Wycofanie | 1939 |
| Egzemplarze | 1 prototyp |
| Dane techniczne | |
| Silnik | Silnik gaźnikowy PZInż.425: 95 KM przy 3600 obr/min, pojemność 3880 cm³, 8-cylindrowy, 4-suwowy, widlasty, chłodzony cieczą, średnica cylindra 82mm, skok tłoka 92mm Docelowo: Nowy silnik PZInż.725 - gaźnikowy, 6-cylindrowy rzędowy, 5180 cm³, 100-120 KM |
| Transmisja | Silnik gaźnikowy |
| Poj. zb. paliwa | ok. 300 litrów |
| Pancerz | stalowy, nitowany, 8-17 mm |
| Długość | 3,84 m |
| Szerokość | 2,08 m |
| Wysokość | 1,75 m |
| Prześwit | 0,32 m |
| Masa | 4,33 t |
| Moc jedn. | 22 KM/t |
| Nacisk jedn. | 0,34 kG/cm² |
| Osiągi | |
| Prędkość | 55 km/h |
| Zasięg | po szosie 450 km ,w terenie 240 km |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) | 0,70 m |
| Rowy (szer.) | 1,60-1,70 m |
| Kąt podjazdu | 38° |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 x nkm wz. 38FK kal. 20 mm (200 nab.) 1 x Karabin maszynowy wz. 30 kal. 7,92 mm (2500 nab.) | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
4TP (oznaczenie fabryczne PZInż.140) – prototyp polskiego lekkiego czołgu rozpoznawczego z okresu sprzed II wojny światowej.
Należał do rodziny nowoczesnych pojazdów gąsienicowych, skonstruowanych w całości w Polsce pod koniec lat trzydziestych przez inż. E. Habicha. Ten czołg miał szansę wejść na uzbrojenie wojsk pancernych Wojska Polskiego, w miejsce używanych dotąd tankietek TK/TKS.
Historia
Inżynier E.Habich, kierownik oddziału Biura Studiów PZInż., opracował w 1936r. projekt lekkiego czołgu rozpoznawczego o ciężarze 4 ton, nazywanego 4TP (PZInż.140). Projekt bazował - podobnie jak polskie tankietki i czołg 7 TP na pierwowzorze firmy Vickers - tzw. czołgu patrolowym. Równolegle z czołgiem 4TP, bazując na tym samym pierwowzorze[1], wykonano również jeden egzemplarz doświadczalny czołgu pływającego (PZInż.130), w celu zmniejszenia ciężaru zastosowano żeberkowe koła nośne i specjalne gąsienice.
Prototypy obu wozów wykonane były z próbnymi wieżami bez uzbrojenia. W opracowaniu były wieże: dla czołgu PZInż.140 z jednym NKM 20mm i jednym KM 7.9mm, a dla czołgu PZInż.130 z jednym z tych dwu karabinów. Rozważano także umieszczenie w czołgu PZInż.140 działka 37mm. W maju 1939 r. 4TP przeszedł ostatnie próbne jazdy. W sumie w czasie wszystkich testów przejechał ok. 4300 km bez poważniejszej awarii. Gdy już wydawało się, że nowy czołg może wejść do seryjnej produkcji, Sztab Główny uznał, że w ciągu kilku lat 4TP będzie już przestarzały. Projekt zamknięto[2].
Inne pojazdy
Na podwoziu 4TP został opracowany ciągnik artyleryjski PZInż 152 oraz niszczyciel czołgów PZInż 160.
Przypisy
- ↑ Rajmund Szubański, "Polska Broń Pancerna 1939". Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1982
- ↑ Zamiast tankietek. Czołg 4TP PZInż.-140 - Kampania Wrześniowa 1939.pl, www.1939.pl [dostęp 2017-11-21].
Bibliografia
- Janusz Magnuski. Czołgi rozpoznawcze PZInż.-130 i PZInż.-140. „Nowa Technika Wojskowa”. 1993. nr 11. s. s. 8-12. ISSN 1230-1655.
- Janusz Magnuski. Czołg lekki PZInż. 140. „Nowa Technika Wojskowa”. 2005. nr 4. s. s. 51-54. ISSN 1230-1655.
Linki zewnętrzne
- Polski lekki czołg rozpoznawczy 4TP (PZInż.140). pibwl.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-01)]. w serwisie Polska Broń Pancerna 1918-39
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).