4 Batalion Eksploatacji Dróg

4 Batalion Eksploatacji Dróg
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1944

Rozformowanie

1945

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Eugeniusz Woronin

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Wojska drogowe

Podległość

2 Armia Wojska Polskiego

4 Samodzielny Batalion Eksploatacji Dróg – samodzielny pododdział wojsk drogowych ludowego Wojska Polskiego.

Przeznaczony do budowy i naprawy dróg w strefie przyfrontowej. W działaniach bojowych pełnił także służbę regulacji ruchu oraz kontroli wojskowych pojazdów mechanicznych.

Sformowany we wsi Lipiny w rejonie Siedlec na podstawie rozkazu Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 022 z 10 września 1944. Następnie włączony do 2 Armii Wojska Polskiego. Rozformowany po zakończeniu wojny wraz z 2 Armią WP[1].

Działania

Mimo formalnego włączenia w skład 2 Armii WP batalion działał na korzyść Naczelnego Dowództwa WP. W lutym 1945, wraz z przeniesieniem instytucji NDWP, przedyslokowany do Włoch pod Warszawą, gdzie naprawiał istniejące i budował nowe drogi dojazdowe w rejonie Włoch, Ursusa i Piastowa.

Prace tego rodzaju kontynuował batalion do zakończenia wojny, nie zmieniając miejsca postoju. Budował m.in. drogi dojazdowe do lotniska wojskowego w Pruszkowie.

Obsada personalna

Dowódcy batalionu[1]
  • ppłk Eugeniusz Woronin
  • ppłk Michał Siemieniuk

Skład etatowy

Etat 047/12[2]

Dowództwo i sztab

  • 3 kompanie eksploatacji dróg
    • pluton regulacji ruchu
    • pluton drogowy
    • pluton gospodarczy
  • pluton ochrony mostów
  • drużyny: łączności; malarska

Przypisy

Bibliografia

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Juliusz Malczewski, Roman Polkowski: Wojsko Polskie. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek inżynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. T. 4. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).