4 Batalion Sanitarny
| Historia | |
| Państwo |  II Rzeczpospolita |
|---|---|
| Sformowanie | 1922 |
| Rozformowanie | 1926 |
| Tradycje | |
| Rodowód | Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 4 |
| Kontynuacja | Kadra 4 Baonu Sanitarnego Kadra Zapasowa 4 Szpitala Okręgowego |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppłk lek. Stefan Miłodrowski |
| Ostatni | por. plek. Marian II Grodzki |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | Łódź |
| Rodzaj sił zbrojnych | wojsko |
| Rodzaj wojsk | służba zdrowia |
| Podległość | Okręg Korpusu Nr IV |
4 Batalion Sanitarny (4 bsan.)[1] - pododdział służby zdrowia Wojska Polskiego.
Historia batalionu
4 Batalion Sanitarny został sformowany 5 sierpnia 1922 roku, w garnizonie Łódź (Okręg Korpusu Nr IV), w koszarach przy ulicy 11 Listopada, na bazie zlikwidowanej Kadry Kompanii Zapasowej Sanitarnej Nr IV. Pododdział był okręgową instytucją służby zdrowia podległą bezpośrednio szefowi sanitarnemu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV oraz jednostką ewidencyjną dla wszystkich oficerów i szeregowych pełniących służbę w formacjach sanitarnych i liniowych OK IV, w tym w 4 Szpitalu Okręgowym w Łodzi oraz w szpitalach rejonowych w Częstochowie, Piotrkowie i Skierniewicach. Ponadto batalion wypełniał funkcje szkoleniowe oraz mobilizacyjne.
W czerwcu 1926 roku jednostka została skadrowana i przemianowana na Kadrę 4 Batalionu Sanitarnego[2]. W 1928 roku w Kadrze 4 bsan. służbę pełniło tylko dwóch oficerów administracyjnych, działu sanitarnego: kpt. Michał Dzikiewicz (komendant) i por. Leon Okulicz (oficer ewidencji materiałowej)[3].
Z dniem 1 lipca 1931 roku minister spraw wojskowych wcielił Kadrę 4 Batalionu Sanitarnego, bez zmiany nazwy i zadań, do 4 Szpitala Okręgowego w Łodzi i jednocześnie zwiększył skład osobowy szpitala o skład osobowy kadry[4].
Organizacja batalionu
W skład batalionu wchodziła:
- drużyna dowódcy batalionu,
- trzy kompanie sanitarne,
- kadra batalionu zapasowego,
- warsztat sanitarno-techniczny.
Każda z kompanii sanitarnych składała się z drużyny dowódcy i czterech plutonów. Pluton liczył dwie drużyny po dwie sekcje sanitarne. Dwa plutony z każdej kompanii były wydzielone do służby w szpitalu okręgowym i w szpitalach rejonowych[5]. Szpital okręgowy dysponował trzema plutonami, a każdy z trzech szpitali rejonowych – jednym plutonem obsługi sanitarnej[6].
Żołnierze batalionu
- Dowódcy batalionu i komendanci kadry
- ppłk lek. Stefan Rajmund Wojciech Miłodrowski (1922 – VI 1926 → referent san.-tech. 4 Szefostwa Sanitarnego[7])
- kpt. san. Michał Dzikiewicz (VI 1926[2] – XI 1928 → referent rachunkowo-budżetowy 4 Szefostwa Sanitarnego[8])
- kpt. / mjr Józef Wetula (XI 1928[8] – III 1931 → kwatermistrz Wojskowego Sanatorium w Zakopanem[9])
- por. plek. Marian II Grodzki (p.o. III[9] – VII 1931 → lekarz Kadry Zapasowej 4 Szpitala Okręgowego[10])
Przypisy
- ↑ Almanach 1923 ↓, s. 103, początkowo batalion nosił numer rzymski „IV”, odpowiadający numerowi Okręgu Korpusu Nr IV na obszarze, którego stacjonował.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 28 czerwca 1926 roku, s. 201.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 705.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 15 z 30 maja 1931 roku, poz. 183.
- ↑ Almanach 1923 ↓, s. 103.
- ↑ Almanach 1923 ↓, s. 104, 107.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 18 czerwca 1926 roku, s. 182.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 347.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 110.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 340.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24. T. 2. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).