4 Batalion Saperów (LWP)
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1944 |
Rozformowanie | 1989 |
Tradycje | |
Święto | 16 kwietnia[1] |
Kontynuacja | 4 Ośrodek M-T |
Dowódcy | |
Pierwszy | kpt. Władysław Kusznarow |
Organizacja | |
Numer | |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
4 Batalion Saperów im. Romualda Traugutta – samodzielny pododdział wojsk inżynieryjnych ludowego Wojska Polskiego.
Sformowany w obozie sieleckim na podstawie rozkazu dowódcy 1 Korpusu Polskich sił Zbrojnych w ZSRR nr 95 z 27 grudnia 1943 jako jednostka 3 Pomorskiej Dywizji Piechoty.
Przysięgę żołnierze batalionu złożyli 30 maja 1944.
Obsada personalna
- Dowódcy batalionu[5]
- kpt. Władysław Kusznarow
- kpt. Anatol Sandler
- kpt. Edward Utyłło
- Władysław Borowicz[6]
- Czesław Zwierzyński[6]
Struktura organizacyjna
- Etat 04/506[7]
- Dowództwo i sztab
- 3 x kompania saperów
- 3 x pluton saperów
- drużyna zaopatrzenia
- kwatermistrzostwo
- magazyn techniczny
- drużyna gospodarcza
Razem:
żołnierzy – 254 (oficerów – 33, podoficerów – 44, szeregowych – 177)
sprzęt:
- samochody – 3
- łodzie MN – 1
Okres powojenny
Po powrocie do kraju batalion rozminowywał i oczyszczał teren województw: lubelskiego, kieleckiego, białostockiego i częściowo warszawskiego i rzeszowskiego. W późniejszym czasie ochraniał mosty w akcjach przeciwlodowych i przeciwpowodziowych na terenie województwa kieleckiego, lubelskiego, rzeszowskiego i krakowskiego. Likwidował również skutki huraganu na terenie Sandomierza i był wykorzystany do prac na rzecz gospodarki narodowej.
Przypisy
- ↑ Rozkaz nr 07/MON z 4 maja 1967 roku
- ↑ Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.03.1946 roku
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ a b Kajetanowicz 2005 ↓, s. 428.
- ↑ Malczewski i Polkowski 1970 ↓, s. 159.
- ↑ a b Wojska inżynieryjne LWP 1945-1979 s. 320
- ↑ Malczewski i Polkowski 1970 ↓, s. 153.
Bibliografia
- Karol Dideńko: Wojska inżynieryjno-saperskie LWP 1943-1945 (organizacja i działania bojowe). Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- Franciszek Kaczmarski, Stanisław Soroka: Wojska inżynieryjne LWP w latach 1945–1979. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06710-4.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Juliusz Malczewski, Roman Polkowski: Wojsko Polskie. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek inżynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. T. 4. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Forsowanie Odry położenie 16.04.1945
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek, obowiązujące od stycznia 1945 - saperzy mostowi i elektrotechnicy
Autor: Magnum045, Licencja: CC BY-SA 4.0
Engineers branch insignia