4 Dywizja Kawalerii (RFSRR)
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  Rosyjska FSRR | |
|---|---|---|
| Sformowanie | 1919 | |
| Działania zbrojne | ||
| wojna domowa w Rosji wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Samhorodkiem (5 VI 1920) Bitwa pod Horbulewem (15 VI 1920) bitwa pod Suchą Wolą (22 VI 1920) bitwa pod Klekotowem (3 VIII 1920) | ||
| Organizacja | ||
| Rodzaj wojsk | Jazda | |
| Podległość | 10 Armia | |
4 Dywizja Kawalerii – związek taktyczny kawalerii Armii Czerwonej okresu wojny domowej w Rosji i wojny polsko-bolszewickiej.
Formowanie i walki
Sformowana na przełomie 1918 i 1919 roku. Numer 4 otrzymała w marcu 1919. Początkowo walczyła w składzie 10 Armii, a od czerwca 1919 w Korpusie Konnym Budionnego. Brała udział w walkach z Siłami Zbrojnymi Południa Rosji (gen. Denikinem i Mamontowem) na Ukrainie, następnie walczyła na Północnym Kaukazie. Przerzucona wraz z 1 Armią Konną na Front Południowo-Zachodni, uczestniczyła w bitwie pod Samhorodkiem. 15 czerwca 1920 starła się z polską 7 Dywizją Piechoty pod Horbulewem. 19 czerwca nie zdołała przełamać obrony polskiego 12 pułku piechoty pod Suszkami[1].
Struktura organizacyjna
Organizacja dywizji w czasie I fazy walk na Ukrainie[2]:
Dowództwo 4 Dywizji Kawalerii
- 1 Brygada Kawalerii 4 DK
- 19 pułk kawalerii
- 20 pułk kawalerii
- 2 Brygada Kawalerii 4 DK
- 21 pułk kawalerii
- 22 pułk kawalerii
- 3 Brygada Kawalerii 4 DK
- 23 pułk kawalerii
- 24 pułk kawalerii
Żołnierze dywizji
- Dowódcy dywizji
- Boris Dumienko (28 listopada 1918 r. - 24 marca 1919 r.)
- Siemion Budionny (24 marca - 6 sierpnia 1919 r.)
- Oka Gorodowikow (8 sierpnia 1919 r. - 25 kwietnia 1920 r.)
- Iwan Kosogow (p.o. 25 kwietnia - 1 maja 1920 r.)
- Dmitrij Korotczajew (p.o. 1 maja - 18 czerwca 1920 r.)
- Fiodor Letunow (p.o. 18 czerwca 1920-19 sierpnia 1920 r.)
- Iwan Tiuleniew (p.o. 20-23 sierpnia 1920 r.)
- Siemion Timoszenko (23 sierpnia-1 listopada 1920 r., następnie 23 listopada 1920-24 października 1921)
- Grigorij Maslakow (p.o. 1-23 listopada 1920)[3]
- Warfołomiej Nowicki (4 stycznia - 15 maja 1919)
- Zajcew (1 kwietnia - 4 maja 1919)
- Aleksiej Chazow (15-29 maja 1919)
- Nikołaj Musin (11 czerwca-6 sierpnia 1919
- Aleksandr Dietistow (7 września 1919-25 maja 1920)
- Gieorgij Donskoj/Donskow (25 maja-9 czerwca 1920)
- Wasilij (Walentin?) Bierłow (9 czerwca-22 września 1920)
- Siemion Graj (22 września 1920-30 maja 1921)[3]
Przypisy
- ↑ Odziemkowski 2004 ↓, s. 91.
- ↑ Biernacki 1924 ↓, zał. 12.
- ↑ a b Кавалерия гражданской войны. Командный состав кавалерийских соединений и объединений (ros.). rkka.ru. [dostęp 2020-12-04].
Bibliografia
- Mieczysław Biernacki: Działania Armji Konnej Budionnego w kampanji polsko-rosyjskiej 1920 r. 26 V-20 VI 1920. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1924.
- Grzegorz Łukomski, Bogusław Polak, Mieczysław Wrzosek: Wojna polsko-bolszewicka 1919-1920. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1990, seria: Monografie Instytutu Nauk Społecznych.
- Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko-rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
.svg)