4 Korpus Lotnictwa Szturmowego
| ||
Historia | ||
Państwo | PRL | |
Sformowanie | 1952 | |
Rozformowanie | 1953 | |
Organizacja | ||
Rodzaj wojsk | Wojska lotnicze | |
Podległość | Dowództwo Wojsk Lotniczych |
4 Korpus Lotnictwa Szturmowego (4 KLSz) – wyższy związek taktyczny lotnictwa Wojska Polskiego.
Korpus organizowany był w ramach dwuletniego planu przyspieszonego rozwoju wojsk. Dowództwo korpusu tworzono w okresie od 1 maja do 1 października 1952 roku, zgodnie z etatem nr 6/127. Etat przewidywał 161 żołnierzy zawodowych i 32 kontraktowych[1].
W podległych związkach taktycznych znajdowało się 160 samolotów szturmowych Ił-10[1]
W 1953 roku minister obrony narodowej polecił[2] dowódcy Wojsk Lotniczych do 1 grudnia 1953 roku rozformować dowództwo 4 Korpusu Lotnictwa Szturmowego.
Struktura organizacyjna
- dowództwo korpusu
- 8 Dywizja Lotnictwa SzturmowegoBydgoszcz w składzie: 4 plsz Bydgoszcz,46 plsz Modlin(nie sformowano)i 48 plsz Przasnysz
- 13 Dywizja Lotnictwa SzturmowegoElbląg w składzie: 5 plsz Lubień Kuj, 50 plsz Elbląg (nie sformowano)i 51 plsz Wrzeszcz
- 16 Dywizja Lotnictwa SzturmowegoPiła w składzie: 6 plsz Piła, 53 plsz Miroslawiec i 57 plsz Piła (nie sformowano)
- 89 kompania łączności
W 1952 roku, wobec załamania się dwuletniego planu przyspieszonego rozwoju, zaniechano formowania 13 Dywizji Lotnictwa Szturmowego. Jej pułki przydzielono do pozostałych dywizji (5 plsz do 8 DLSz, a 51 plsz do 16 DLSz)[1]
Przypisy
Bibliografia
- Józef Zieliński [red.]: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne "SWAT", 2011. ISBN 978-83-1112-14-09.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Własna praca Kwz