4 Księga Machabejska

Czwarta Księga Machabejska – księga Starego Testamentu, uznawana za kanoniczną przez część prawosławia (kanon prawosławny gruziński), uznawana za apokryficzną przez tradycje judaistyczną, protestancką oraz katolicką, znajdująca się w Septuagincie.

Księga zawdzięcza swój tytuł luźnemu powiązaniu z 2 Księgą Machabejską (motyw męczeństwa Eleazara, jego siedmiu braci i matki). Opowiedziana historia jest formą, przez którą autor przekazuje ideały zaczerpnięte z filozofii stoickiej[1].

Czwarta Księga Machabejska nie jest uważana za kanoniczną w większości lokalnych cerkwi, umieszcza się ją jednak w prawosławnych wydaniach Pisma Świętego jako dodatek dydaktyczno-mądrościowy, w Cerkwi gruzińskiej uznawana za natchnioną. Jej treść wywarła duży wpływ na chrześcijańską teologię męczeństwa i kult męczennika Eleazara[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Michał Wojciechowski: Apokryfy z Biblii greckiej. Warszawa: Oficyna Wydawnicza VOCATIO, 2001, s. 97-115. ISBN 83-7146-163-1.

Media użyte na tej stronie

Köln-Tora-und-Innenansicht-Synagoge-Glockengasse-040.JPG
Autor: HOWI - Horsch, Willy , Licencja: CC BY-SA 4.0
Museum exhibits representing a Torah at the former Glockengasse Synagogue, which was in Cologne but was completely destroyed. These are at the Kölnisches Stadtmuseum.