4 Pułk Zmechanizowany
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1962 |
| Rozformowanie | 1988 |
| Nazwa wyróżniająca | Puławski |
| Patron | Ludowi Partyzanci Ziemi Kieleckiej |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Kontynuacja | 94 Ośrodek Materiałowo-Techniczny |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | Kielce-Bukówka |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
4 Puławski Pułk Zmechanizowany im. Ludowych Partyzantów Ziemi Kieleckiej (4 pz) – oddział wojsk zmechanizowanych Sił Zbrojnych PRL.
W 1962 roku 4 Pułk Piechoty im. Ludowych Partyzantów Ziemi Kieleckiej przeformowany został w 4 Pułk Zmechanizowany im. Ludowych Partyzantów Ziemi Kieleckiej. 4 października 1973 roku Minister Obrony Narodowej nadał jednostce nazwę wyróżniającą „Puławski”.
Oddział stacjonował w garnizonie Kielce, w koszarach na Bukówce i wchodził w skład 9 Drezdeńskiej Dywizji Zmechanizowanej.
W 1988 roku pułk przeformowany został w 94 Ośrodek Materiałowo-Techniczny, który w czerwcu 1995 roku rozformowano.
Żołnierze pułku
Dowódcy:
- płk dypl. Wacław Goleń (12 I 1963 - 16 VIII 1963)
- ppłk dypl. Henryk Milka (17 VIII 1963 - 29 VI 1967)
- płk dypl. Zdzisław Zaborowski (30 IX 1967 - 1 III 1973)
- ppłk dypl. Ryszard Pala (2 III 1973 - 16 VII 1976)
- cz.p.o. mjr dypl. Kazimierz Konkol (17 VII 1976 - 13 IX 1976)
- mjr dypl. Stanisław Aszkalar (14 IX 1976 - 8 VI 1981)
- cz.p.o. ppłk mgr Tadeusz Tacij (9 VI 1981 - 2 IX 1981)
- ppłk dypl. Andrzej Tanjanis (3 IX 1981 - 2 VI 1985)
- mjr dypl. Justyn Kozłowski (3 VI 1985 - 1992)
Oficerowie:
Zadania mobilizacyjne
W 1972 roku pułk miał zadanie w M+4 zmobilizować według etatu 30/658 133 pułk zmechanizowany 26 Rezerwowej Dywizji Zmechanizowanej.
W 1984 roku pułk miał zadanie w M+6 zmobilizować według etatu 30/726/0 126 pułk zmechanizowany 31 Rezerwowej Dywizji Zmechanizowanej.
Przypisy
Bibliografia
- 9 Dywizja Piechoty w dziejach oręża polskiego. Pruszków: Ajaks, 1995. ISBN 83-85621-75-X.
| Korpusy (rozformowane) | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Dywizje |
| ||||
| Brygady |
| ||||
| Pułki (rozformowane) |
| ||||
| Szkoły |
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
