4 Zapasowy Pułk Kawalerii
 | |
| Historia | |
| Państwo |  Polska |
|---|---|
| Sformowanie | 1944 |
| Rozformowanie | 1945 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | mjr Cezary Gulewski |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | Hrubieszów |
| Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk | Kawaleria |
| Podległość | Dowództwo OW Lublin |
4 Zapasowy Pułk Kawalerii – zapasowy oddział kawalerii Wojska Polskiego.
Sformowany w Łukach[1] pod Żytomierzem jednocześnie z siedmioma innymi jednostkami zapasowymi na terenie ZSRR, według etatu 06/342, przewidującego stan stały 333 osoby i zmienny – 938.
Proporczyk na lance i na mundur czerwono-jasnoniebieski[2].
Historia
Na podstawie rozkazu szefa Wydziału Wyszkolenia Głównego Sztabu Formowania z 27 lipca 1944 etat pułku rozszerzono i zorganizowano szkołę pułkową istniejącą do lutego 1945.
W związku z formowaniem 2 Armii WP i przeniesieniem jednostek WP z Ukrainy na ziemie polskie, 4 zapasowy pułk kawalerii rozlokowano w Hrubieszowie[3].
7 lutego 1945 4 pułk został przekazany do dyspozycji Dowództwa Okręgu Wojskowego — Lublin. Pułk brał udział w walkach ze zbrojnym podziemiem na terenie okręgu lubelskiego w powiatach hrubieszowskim i zamojskim. Wspólnie z Milicją Obywatelską brał udział w akcjach bojowych, gdzie w lasach w rejonie Uhnowa stoczył dwudniową walkę z liczącym 230 osób oddziałem Ukraińskiej Powstańczej Armii. Uczestniczył również w zagospodarowywaniu ziem zniszczonych działaniami wojennymi.
Działalność 4 zapasowego pułku kawalerii zakończył rozkaz ND WP nr 0117/org. z 7 maja 1945, na podstawie którego został on rozformowany. Na bazie tej jednostki zorganizowano 20 batalion strzelecki.
Skład
Skład pułku był następujący:
- dowództwo,
- sztab,
- pluton łączności,
- szkoła podoficerów,
- szkoła weterynaryjna,
- pluton saperów,
- ambulans,
- wydział pol.-wych.
- pluton gospodarczy.
Żołnierze pułku
Dowództwo pułku
- dowódca pułku – ppłk Józef Wojniłko
- zastępca ds. pol. – wych. – rtm. Antoni Kuśmierak
- szef sztabu – rtm. Jan Smolak
Szeregowcy
- Józef Cwetsch
Przypisy
- ↑ Smaczny 1989 ↓, s. 2249
- ↑ Komornicki 1987 ↓, s. 40.
- ↑ Komornicki 1987 ↓, s. 41.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń;Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 3, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07419-4.
- Henryk Smaczny: Księga kawalerii polskiej 1914-1947. Warszawa: Przedsiębiorstwo zagraniczne TESCO, 1989. ISBN 83-00-02555-3.
- Materiały Centralnego Archiwum Wojskowego.
| Dywizje kawalerii | |
|---|---|
| Brygady kawalerii | |
| Pułki kawalerii | |
| Pododdziały kawalerii |
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Barwy - proporczyk kawalerii ludowego Wojska Polskiego
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Proporczyk kawalerii (na kołnierz) wprowadzony w Wojsku Polskim w Anglii w 1941