510 Oddział PKPR
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | 54 Grupa Brygadowa PKPR |
510 Oddział PKPR – jednostka organizacyjna Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia.
Historia Oddziału
Na podstawie rozkazu 1 Dywizji Pancernej Nr 281/Org.Pers./47 z 5 czerwca 1947 roku w sprawie reorganizacji oddziałów 1 Dywizji Pancernej został utworzony z dniem 10 czerwca 1947 roku 510 Oddział PKPR[1].
Oddział został zorganizowany z byłych pułków 10 Brygady Kawalerii Pancernej i podporządkowany dowódcy 54 Grupy Brygadowej PKPR, płk. dypl. kaw. Antoniemu Grudzińskiemu. 24 Pułk Ułanów został rozwiązany 19 czerwca, natomiast pozostałe pułki – 10 czerwca 1947 roku[2]. Część oficerów, która nie otrzymała przydziałów w dowództwie oddziału i szwadronach, została przeniesiona do 51 O środka Oficerskiego PKPR (ang. 51 Officers Holding Unit) w Grimsaitch[3].
Szwadrony 1 Pułku Pancernego i 10 Pułku Dragonów zostały rozmieszczone w obozie „Supplementary Hutted Camp Tilshead” (Salisbury Wilts), Dowództwo 510 Oddziału PKPR i Szwadron 24 Pułku Ułanów w obozie „«B» Camp Tilshead”, natomiast Szwadron 2 Pułku Pancernego w obozie „«A» Camp Tilshead”[4]. Ponadto w obozie „A” zakwaterowano rodziny oficerów i żołnierzy 2 Pułku Pancernego i 24 Pułku Ułanów[5]. Wszystkie szwadrony zachowały nazwy i barwy swoich macierzystych pułków, włącznie z proporczykami noszonymi na kołnierzach mundurów[6].
10 lipca 1947 roku odbyła się ceremonia przekazania sztandarów pułków do Muzeum im. gen. Sikorskiego[7].
W późniejszym czasie Szwadron Sztabowy 1 Dywizji Pancernej został samodzielną jednostką ewidencyjną pod nazwą „Szwadron Sztabowy 54 Grupy Brygadowej PKPR”[1].
31 października 1947 roku zostały przeprowadzone następujące zmiany organizacyjne:
- zlikwidowano 520 Oddział PKPR,
- jeden szwadron 520 Oddziału PKPR został włączony w skład 510 Oddziału PKPR,
- Szwadrony 1 i 2 Pułków Pancernych zostały połączone w jeden pododdział pod nazwą „Szwadron 1/2 Pułków Pancernych” pod dowództwem majora Romana Proszka[8].
Organizacja i obsada personalna w czerwcu 1947 roku
- Dowództwo 510 Oddziału PKPR
- dowódca - ppłk br. panc. Aleksander Stefanowicz
- zastępca dowódcy - mjr kaw. Michał Gutowski
- kwatermistrz - kpt. Ludwik Makiełło
- Szwadron 1-go Pułku Pancernego - mjr br. panc. Roman Proszek[9]
- Szwadron 2-go Pułku Pancernego - kpt. br. panc. Tadeusz Wielogórski[10]
- Szwadron 24-go Pułku Ułanów - rtm. Roman Bniński[11]
- Szwadron 10-go Pułku Dragonów - rtm. Stanisław Smrokowski[12]
- Szwadron Sztabowy 1 Dywizji Pancernej - kpt. Leon Kowalczyk
Przypisy
- ↑ a b Kronika 1947 ↓, s. 10.
- ↑ Kronika 1947 ↓, s. 6-10.
- ↑ Kronika 1947 ↓, s. 6-9.
- ↑ Kronika 1947 ↓, s. 6-11.
- ↑ Kronika 1947 ↓, s. 11.
- ↑ Kronika 1947 ↓, s. 17.
- ↑ Kronika 1947 ↓, s. 19.
- ↑ Kronika 1947 ↓, s. 26-28.
- ↑ Kronika 1947 ↓, s. 6.
- ↑ Kronika 1947 ↓, s. 7.
- ↑ Kronika 1947 ↓, s. 8.
- ↑ Kronika 1947 ↓, s. 9.
Bibliografia
- Kronika 510 Oddziału PKPR, sygn. C.850. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 1947. [dostęp 2017-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-04)].
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).