52 Samodzielna Kompania Czołgów Rozpoznawczych
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita | |
| Sformowanie | 1939 | |
| Tradycje | ||
| Rodowód | Sformowana przez 5 Batalion Pancerny | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | kpt. Paweł Dubicki | |
| Działania zbrojne | ||
| kampania wrześniowa | ||
| Organizacja | ||
| Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe | |
| Rodzaj wojsk | Broń pancerna | |
| Podległość | Armia „Kraków” | |
czołg TK-3- czołg podstawowy kompanii
Znaki taktyczne malowane na czołgach lekkich i rozpoznawczych[a]
52 Samodzielna Kompania Czołgów Rozpoznawczych – pancerny pododdział rozpoznawczy Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.
Kompania nie występowała w pokojowej organizacji wojska. Została sformowana w alarmie 24 sierpnia 1939 roku w Krakowie w grupie jednostek oznaczonych kolorem żółtym[1] z przeznaczeniem dla Armii „Kraków” – GO „Śląsk”[2]. Jednostką mobilizującą był 5 batalion pancerny[3].
Na wyposażeniu posiadała 13 czołgów rozpoznawczych TK-3 uzbrojonych w 7,92 mm ckm[4].
Obsada personalna
Obsada w dniu 1 września 1939 roku[5][6]:
- dowódca kompanii – kpt. Paweł Dubicki (w 1940 rozstrzelany przez Niemców)
- dowódca 1 plutonu – por. Marian Herman
- dowódca 2 plutonu – por. Marian Rudnicki
- dowódca plutonu techniczno-gospodarczego – por. Władysław Rauppe († 11 IX 1939)
Skład kompanii
Motocykl Sokół 1000
Poczet dowódcy
- gońcy motocyklowi
- drużyna łączności
- patrole:
- radiotelegraficzny
- łączności z lotnictwem
- sekcja pionierów
Razem w dowództwie
- 1 oficer, 7 podoficerów, 21 szeregowców;
- 1 czołg, 1 samochód osobowo-terenowy, 2 samochody z radiostacjami N.2, furgonetka, 4 motocykle.
2 x pluton czołgów
- 1 oficer, 7 podoficerów, 7 szeregowców
- 6 czołgów, 1 motocykl, przyczepa towarzysząca
pluton techniczno-gospodarczy
- drużyna techniczna
- drużyna gospodarcza
- załogi zapasowe
- tabor
Razem w plutonie
- 1 oficer, 13 podoficerów, 18 szeregowców
- 5 samochodów ciężarowych, samochód-warsztat, cysterna, 1 motocykl, transporter czołgów, 2 przyczepy na paliwo, kuchnia polowa
Uwagi
- ↑ 1 - czołg dowódcy kompanii; 2 - czołg dowódcy 1 plutonu; 3 - czołg dowódcy 2 plutonu; 4 - czołg dowódcy 3 plutonu; 5 - czołgi z 1 plutonu; 6 - czołgi z 2 plutonu; 7 - czołgi z 3 plutonu
Przypisy
- ↑ Żebrowski 1971 ↓, s. 273 i 319.
- ↑ Gaj 2014 ↓, s. 217.
- ↑ Żebrowski 1971 ↓, s. 309.
- ↑ Gaj 2014 ↓, s. 219.
- ↑ Szubański 2011 ↓, s. 300.
- ↑ Żebrowski 1971 ↓, s. 319.
Bibliografia
- Krzysztof M. Gaj: Polska broń pancerna w 1939 roku - organizacja wojenna i pokojowa jednostek. Oświęcim: NapoleonV, 2014. ISBN 978-83-7889-122-2.
- Jońca: Wrzesień 1939: pojazdy Wojska Polskiego: barwa i broń. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1990.Sprawdź autora:1.
- Rajmund Szubański: Polska broń pancerna 1939. Warszawa: Bellona, 2011. ISBN 978-83-11-12106-5.
- Jan Tarczyński, Krzysztof Barbarski, Adam Jońca: Pojazdy w Wojsku Polskim = Polish Army vehicles: 1918-1939. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Ajaks"; Londyn: Komisja Historyczna b. Sztabu Głównego PSZ, 1995. ISBN 83-85621-57-1.
- Marian Żebrowski: Zarys historii polskiej broni pancernej 1918 - 1947. Londyn: Zarząd Zrzeszenia Kół Oddziałowych Broni Pancernych, 1971.
| ||||||||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Oznak czlekk IIRP.png
Znaki taktyczne na czołgach rozpoznawczych i lekkich stosowane w II RP:
Znaki taktyczne na czołgach rozpoznawczych i lekkich stosowane w II RP:
Sokol 1000 cc 1935.jpg
Autor: Yesterdays Antique Motorcycles, Licencja: CC BY-SA 4.0
Polish 1936 995 cc v-twin Sokół 1000 motorcycle
Autor: Yesterdays Antique Motorcycles, Licencja: CC BY-SA 4.0
Polish 1936 995 cc v-twin Sokół 1000 motorcycle