53 Batalion Saperów (1939)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1939 |
| Rozformowanie | 1939 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | kpt. Edmund Wahren |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | Samodzielna Grupa Operacyjna Narew |
Baon saperów typ II b nr 53 (53 bsap) – oddział saperów Wojska Polskiego II RP z okresu kampanii wrześniowej.
Batalion nie występował w pokojowej organizacji wojska. 6 czerwca 1939 3 batalion saperów z Wilna sformował w alarmie baon saperów typ II b nr 53 dla Samodzielnej Grupy Operacyjnej Narew[1].
Struktura i obsada etatowa
Obsada etatowa we wrześniu 1939[2][3]
- dowódca batalionu – kpt. sap. Edmund Wahren †1940 Charków[4]
- adiutant – por. sap. Jan Hryńko †1940 Charków[5]
- oficer płatnik – ppor. rez. Władysław Wilczyński
- oficer żywnościowy – ppor. rez. Antoni Hieronim Nagucki[a]
- dowódca 1 kompanii saperów – por. Stanisław Juszczyk
- dowódca plutonu – ppor. Mirosław Szacki
- dowódca plutonu – ppor. rez. Władysław Szkatulnik[b]
- dowódca 2 kompanii saperów – por. Lucjan Józef Wierzbicki
- dowódca plutonu – ppor. Zygmunt Seifert[c]
- dowódca kolumny saperskiej – ppor. rez. Roman Maciejewski[d]
Uwagi
- ↑ Antoni Hieronim Nagucki (ur. 4 stycznia 1910) na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 91. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[6]. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau[7]. Zmarł 12 lipca 1993 jako Anthony Nagucki.
- ↑ Władysław Szkatulnik (ur. 14 czerwca 1914), architekt z Warszawy. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 81. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[8]. 12 września 1939 ranny pod Andrzejewem. Aresztowany 27 lub 28 listopada 1939 razem z płk. Stefanem Kosseckim. 28 marca 1940 wywieziony z więzienia w Brześciu. Zaginiony[9][10].
- ↑ Zygmunt Seifert (ur. 13 września 1914) stopień podporucznika służby stałej został mianowany ze starszeństwem z 1 października 1938 i 20. lokatą w korpusie oficerów saperów[11]. W marcu 1939 w 3 bsap. na stanowisku dowódcy plutonu 2. kompanii.
- ↑ Roman Maciejewski (ur. 12 marca 1910) na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1937 i 88. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[12].
Przypisy
- ↑ Cutter 2003 ↓, s. 161.
- ↑ Cutter 2003 ↓, s. 308.
- ↑ Zarzycki 1991 ↓, s. 39.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 578.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 169.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 228.
- ↑ Straty ↓.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 174.
- ↑ Wnorowski 2020 ↓, s. 27.
- ↑ Białoruska lista 2012 ↓, s. 64.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 78.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 273.
Bibliografia
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Radosław Wnorowski: Stefan Kossecki 1889–1940?. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2020. ISBN 978-83-8098-970-2.
- Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W", Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3
- Piotr Zarzycki: 3 Wileński Batalion Saperów. Pruszków: Wydawnictwo Ajaks, 1991, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. ISBN 978-83-62046-82-9.
- Lista obywateli polskich mogących figurować na tzw. białoruskiej liście katyńskiej. Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia, 2012.
Linki zewnętrzne
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-10-22].
| Rodowód | |
|---|---|
| Naczelne władze wojskowe | |
| Rodzaje sił zbrojnych | |
| Formacje |
|
| Bronie |
|
| Służby | |
| WP w 1939 | |
| Inne |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).