54 Dywizja Strzelców
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1919 |
| Działania zbrojne | |
| wojna domowa w Rosji wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Płońskiem (16–17 sierpnia 1920) | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Skład | 15 Armia (do 3 sierpnia 1920) |
54 Dywizja Strzelców – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej okresu wojny domowej w Rosji i wojny polsko-bolszewickiej.
Formowanie i walki
Sformowana latem 1919 walczyła nad północną Dźwiną, nad jeziorem Onega i w rejonie Archangielska. Od czerwca 1920 w składzie 15 Armii wzięła udział w drugiej ofensywie Tuchaczewskiego. Podczas bitwy nad Autą przerwała front polskiej VII Brygady Piechoty Rezerwowej, opanowała Głębokie i rozwinęła natarcie na północ od linii kolejowej Głębokie – Mołodeczno. W sierpniu w składzie 4 Armii walczyła nad Wkrą między innymi w rejonie Sochocina i pod Małużynem. 1 sierpnia 1920 dywizja liczyła w stanie bojowym piechoty 7242, a kawalerii 208 żołnierzy. Na uzbrojeniu posiadała 136 ciężkich karabinów maszynowych i 32 działa[1].
17 sierpnia pod Sarbiewem została wymanewrowana przez 9 BJ i nie zdążyła na pole bitwy pod Płońskiem. Było to jedną z przyczyn klęski 18 Dywizji Strzelców. Podczas odwrotu Armii Czerwonej przekroczyła granicę Prus Wschodnich i została internowana. Resztki dywizji uszły za Niemen i zostały włączone do 18 Dywizji Strzeleckiej[2].
Dowódcy dywizji
- W.D. Cwietajew (XII 1919 – X 1920)
Struktura organizacyjna
Skład w sierpniu 1920[3]:
- 160 Brygada Strzelców
- 478 pułk strzelców
- 479 pułk strzelców
- 480 pułk strzelców
- 161 Brygada Strzelców
- 481 pułk strzelców
- 482 pułk strzelców
- 483 pułk strzelców
- 162 Brygada Strzelców
- 484 pułk strzelców
- 485 pułk strzelców
- 486 pułk strzelców
Przypisy
- ↑ Moszczeński 2020 ↓, s. 248.
- ↑ Odziemkowski 2004 ↓, s. 314.
- ↑ Materiały do historii T.I/1 1935 ↓, z. 30.
Bibliografia
- Grzegorz Łukomski, Bogusław Polak, Mieczysław Wrzosek: Wojna polsko-bolszewicka 1919-1920. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1990, seria: Monografie Instytutu Nauk Społecznych.
- Józef Moszczeński: Rosyjski plan bitwy nad Wisłą w 1920. W: Izabela Borańska-Chmielewska (projekt): Polskie zwycięstwo dla wolności Europy; księga pamiątkowa arma virumque cano; 100-lecie bitwy warszawskiej 1920. Warszawa: Wojskowy Instytut Wydawniczy; Centralna Biblioteka Wojskowa, 2020. ISBN 978-83-955800-5-5.
- Materiały do historii wojny 1918-1920 r. T. I/1 Bitwa Warszawska – Bitwa nad Bugiem 27 VII – 7 VIII 1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1935.
- Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
.svg)