57 Batalion Ochrony Pogranicza
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  Polska | |
|---|---|---|
| Sformowanie | 24 kwietnia 1948 | |
| Rozformowanie | 1 stycznia 1951 | |
| Tradycje | ||
| Rodowód | 43 Komenda Odcinka Rajcza | |
| Kontynuacja | 34 batalion WOP Składnica samochodowa DWOP batalion graniczny WOP Żywiec | |
| Organizacja | ||
| Numer | JW 3845[1] | |
| Dyslokacja | Żywiec | |
| Formacja | Wojska Ochrony Pogranicza | |
| Podległość | 19 Brygada Ochrony Pogranicza | |
| Skład | patrz: batalion OP | |
57 Samodzielny Batalion Ochrony Pogranicza – obecnie nieistniejący samodzielny pododdział Wojsk Ochrony Pogranicza pełniący służbę na granicy polsko-czechosłowackiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
57 Batalion Ochrony Pogranicza sformowany został 24 kwietnia 1948 roku w strukturze 19 Brygady Ochrony Pogranicza w Krakowie[2].
Rozkazem Ministra Obrony Narodowej nr 205/Org. z 4 grudnia 1948 roku, 1 stycznia 1949 roku, Wojska Ochrony Pogranicza podporządkowano Ministerstwu Bezpieczeństwa Publicznego[3]. Zaopatrzenie batalionu przejęła Komenda Wojewódzka Milicji Obywatelskiej[4].
1 stycznia 1951 roku 57 batalion OP został przeformowany na 34 batalion Wojsk Ochrony Pogranicza[a]. Dowództwo i sztab batalionu stacjonował w Żywcu.
Struktura organizacyjna
Dyslokacja 57 batalionu OP przedstawiała się następująco[5][6]:
- dowództwo batalionu i pododdziały sztabowe – Żywiec
- 194 strażnica Ochrony Pogranicza Zawoja
- 195 strażnica Ochrony Pogranicza Korbielów
- 196 strażnica Ochrony Pogranicza Złatna
- 197 strażnica Ochrony Pogranicza Soblówka
- 198 strażnica Ochrony Pogranicza] Kolonia
- 199 strażnica Ochrony Pogranicza Zwardoń.
Uwagi
- ↑ Rozkaz MBP nr 043/org. z 3.06.1950 roku (Jackiewicz 1998 ↓, s. 131).
Przypisy
- ↑ ASGran., sygn. 2825/1 ↓.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 133.
- ↑ Dominiczak 1985 ↓, s. 65–69.
- ↑ Jackiewicz 1995 ↓, s. 12–14.
- ↑ Jarosiński 2000 ↓, s. 83.
- ↑ Wykaz pododdziałów WOP ↓.
Bibliografia
- Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza: (1945-1991): krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Archiwum Straży Granicznej, sygn. 217/143 k. 119-123. Wykazy dyslokacyjne WOP 1946.
- Marek Jarosiński. Rys historyczny beskidzko-karpackiego pogranicza polsko-słowackiego. „Biuletyn Centralnego Ośrodka Straży Granicznej”. 1/2000, 2000. Koszalin: Centralny Ośrodek Straży Granicznej. ISSN 1429-2505.
- Archiwum Straży Granicznej, DWOP sygn. 2825/1. Rejestr główny jednostek WOP.
- Wykaz dyslokacyjny etatowych pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza z dnia 20 października 1956 roku → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).