5 Brygada Kadrowa Strzelców
| ||
Historia | ||
Państwo | Polska | |
Sformowanie | 1940 | |
Rozformowanie | 1941 | |
Tradycje | ||
Kontynuacja | batalion Brygady Szkolnej | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | gen. bryg. Rudolf Dreszer | |
Ostatni | płk dypl. Kazimierz Dworak | |
Organizacja | ||
Dyslokacja | Moffat (Szkocja) | |
Rodzaj sił zbrojnych | wojsko | |
Rodzaj wojsk | piechota | |
Podległość | I Korpus Polski |
5 Brygada Kadrowa Strzelców (5 BKS) – kadrowa brygada piechoty Polskich Sił Zbrojnych.
5 Brygada Kadrowa Strzelców została sformowana w miejscowości Moffat[1], w Szkocji, na podstawie rozkazu Naczelnego Wodza z 23 sierpnia 1940. Ze względu na potrzebę jej użycia do służby przeciwdesantowej, tworzyła oficerski batalion piechoty.
Na podstawie rozkazu L.dz. 774/Szef.Sąd./Tjn./41 Naczelnego Wodza i Ministra Spraw Wojskowych z 30 września 1941 roku zostały zniesione sądy polowe przy 4, 5, 7 i 8 Brygadach Kadrowych Strzelców, a w ich miejsce został utworzony 2 Sąd Polowy przy Brygadzie Szkolnej[2].
Z końcem 1941 brygada została rozformowana, a jej kadra wcielona do Brygady Szkolnej.
Organizacja i obsada personalna brygady
- Kwatera Główna 5 Brygady Kadrowej Strzelców
- 13 batalion kadrowy strzelców - ppłk dypl. Franciszek Pokorny
- 14 batalion kadrowy strzelców
- 15 batalion kadrowy strzelców
- 5 dywizjon kadrowy artylerii lekkiej
- 5 oddział kadrowy rozpoznawczy
- 5 kompania kadrowa łączności
- 5 kompania kadrowa saperów
- 5 pluton kadrowy żandarmerii
- 5 Sąd Polowy
Organizacja oficerskiego batalionu piechoty
- dowództwo
- pluton łączności
- oddział rozpoznawczy
- trzy kompanie strzelców a. trzy plutony strzelców
- drużyna ckm
- drużyna moździerzy (działon)
- pluton artylerii polowej
- pluton artylerii przeciwpancernej
Obsada personalna dowództwa
- Dowódcy brygady
- gen. bryg. Rudolf Dreszer (X 1940 - I 1941)
- płk dypl. Kazimierz Dworak (od I 1941)
- Zastępca dowódcy brygady
- płk piech. Józef Giza (X - XI 1940)
Przypisy
- ↑ Szczurowski 2001 ↓, s. 100.
- ↑ Akta jawne 1940-1942 ↓, s. 95-96.
Bibliografia
- Akta jawne II 1940 - XII 1942. W: Kancelaria Przyboczna Naczelnego Wodza, sygn. A.XII.1/2 [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie.
- Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-918-X.
- Zbigniew Wawer: Organizacja polskich wojsk lądowych w Wielkiej Brytanii 1940–1945. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-08218-9.
|
|
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).