5 Chersoński Pułk Konny

5 Chersoński pułk konny
Historia
Państwo

 Ukraińska Republika Ludowa

Sformowanie

1920

Rozformowanie

1924

Dowódcy
Pierwszy

sot. Antin Achtanio

Działania zbrojne
wojna polsko-bolszewicka
Organizacja
Rodzaj wojsk

Jazda

Podległość

5 Cherstońska DS

5 Chersoński pułk konnyoddział kawalerii Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

W wyniku rozmów atamana Symona Petlury z naczelnikiem państwa i zarazem naczelnym wodzem wojsk polskich Józefem Piłsudskim prowadzonych w grudniu 1919, ten ostatni wyraził zgodę na tworzenie ukraińskich jednostek wojskowych w Polsce[1].
W październiku Armia URL przeprowadziła mobilizację. W jej wyniku liczebność jej oddziałów znacznie wzrosła[2]. W związku z podpisaniem przez Polskę układu o zawieszeniu broni na froncie przeciwbolszewickim, od 18 października wojska ukraińskie zmuszone były prowadzić działania zbrojne samodzielnie[3].
Rozkazem nr 79 z 20 października 1920 nakazano sformować oddział kawalerii dla 5 Chersońskiej Dywizji Strzelców, a rozkazem Dowództwa Armii Czynnej nr 183 oficjalnie zatwierdzono nazwę jednostki – 5 pułk konny Chersońskiej Dywizji. Pomimo formalnego sformowania pułku, panował w nim powszechny chaos. Po przejściu przez Zbrucz prawie cały stan osobowy i niemal wszystkie konie pułku zaginęły. W takich warunkach, rozkazem nr 102 z 9 grudnia 1920 pułk został rozwiązany, a żołnierze przeniesieni do 15 Brygady Strzelców[4]. Przeciwko dowódcy pułku sot. Antinowi Achtaniowi wszczęto postępowanie sądowe. Jednak we wsi Borki Wielkie dowódca jednostki wraz z szeregowymi pułkowej szkoły podoficerskiej opuścił szeregi 5 Chersońskiej Dywizji Strzelców i samowolnie przyłączył się do eszelonu Samodzielnej Dywizji Kawalerii jadącego do Wadowic. Pod koniec września 1921 w obozie dla internowanych w Łańcucie odtworzono kadrowy 5 pułk konny z dowódcą sot. Mykołą Peretiatką[5].
W związku z demobilizacją Armii URL i likwidacją obozów internowania żołnierzy ukraińskich w Polsce, pułk w 1924 został rozformowany[5].

Żołnierze oddziału

Dowódcy jednostki[4]
Stopień, imię i nazwisko
Okres pełnienia służby
Uwagi
sot. Antin Achtanio20 X – 8 XII
ppor. Obliazewycz8 – 9 XII

Przypisy

  1. Szajdak 2005 ↓, s. 108.
  2. Legieć 2002 ↓, s. 189.
  3. Legieć 2002 ↓, s. 177.
  4. a b Rukkas 2020 ↓, s. 319.
  5. a b Rukkas 2020 ↓, s. 320.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie