5 Dywizja Pancerna (III Rzesza)

5 Dywizja Pancerna

5. Panzer-Division

(c) Bundesarchiv, Bild 101I-271-0301-30A / Heydrich / CC-BY-SA 3.0
Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	15 listopada 1938
Rozformowanie	1945
Dowódcy
Pierwszy	Heinrich von Vietinghoff
Ostatni	Hans Herzog
Działania zbrojne
II wojna światowa kampania francuska 1940 kampania bałkańska Operacja Barbarossa Operacja Fall Blau bitwa na łuku kurskim
Organizacja
Dyslokacja	Opole
Formacja	Wehrmacht
Rodzaj wojsk	wojska pancerne
Podległość	VIII Korpus Armijny → 4 Armia Pancerna → 2 Armia Pancerna

Znaki taktyczny (1. 1938–40, 2. 1941–45)

5 Dywizja Pancerna, 5. Panzer-Division (5 DPanc) – związek taktyczny Wojsk Pancernych Wehrmachtu.

Historia

Dywizja została sformowana na podstawie rozkazu z dnia 15 listopada 1938 roku w Opolu^[1].

Wzięła udział w kampanii wrześniowej w składzie VIII Korpusu 14 Armii Grupy Armii Południe. Po zakończeniu działań w Polsce w grudniu 1939 roku przeniesiona na front zachodni^[2].

Wzięła udział w kampanii francuskiej walcząc na terenie Flandrii i północnej Francji w składzie Grupy Pancernej Kleista Grupy Armii B. Po zakończeniu działań we Francji wycofana do Polski w grudniu 1940 roku, gdzie zreorganizowana.

W styczniu 1941 roku skierowana do Rumunii, wzięła udział w ataku na Jugosławię i Grecję. Po zakończeniu działań w Grecji w lipcu 1941 roku skierowana do obwodu Grupy Armii Środek.

W grudniu 1941 roku po włączeniu w skład 4 Grupy Pancernej wzięła udział w bitwie o Moskwę. Następnie uczestniczyła w walkach na środkowym odcinku frontu wschodniego.

W lipcu 1943 roku wzięła udział w operacji "Cytadela" walcząc w rejonie Orła w składzie 2 Armii Pancernej. W trakcie tych walk poniosła znaczne straty. Następnie walczy nad Dnieprem.

W lipcu 1944 roku zostaje przerzucona na Litwę a później na Łotwę. Pod koniec 1944 roku przerzucona do Prus Wschodnich, gdzie następnie walczy od stycznia 1945 roku, cofając się w kierunku Morza Bałtyckiego. W wyniku tych walk dywizja zostaje rozbita pod koniec marca 1945 roku w rejonie Gdańska. Resztki oddziałów zostają przerzucone na Hel, gdzie ostatecznie kapitulują w maju 1945 roku.

Oficerowie dowództwa dywizji

Dowódcy dywizji^[1]

• gen. płk Heinrich von Viettinghoff-Scheel (1938 – 1939)
• gen. por. Max von Hartlieb-Walsporn (1939 – 1940)
• gen. wojsk panc. Joachim Lemelsen (1940)
• gen. wojsk panc. Gustaw Fehn (1940 – 1942)
• gen. por. Edward Metz (1942 – 1943)
• gen. mjr Johannes Nedtwig (1943)
• gen. por. Ernst Felix Fäckenstedt (1943)
• gen. wojsk panc. Karl Decker (1943 – 1944)
• gen. mjr Rolf Lippert (1944 – 1945)
• gen. mjr Günther Hoffmann-Schönborn (1945)
• płk Hans Herzog (1945)

Skład

1938-1939

• Dowództwo 5 Dywizji Pancernej w Opolu
• 5 Brygada Strzelców (Schützen-Brigade 5)
  • 13 pułk strzelców (Schützen-Regiment 13) w Szumperku (Mährisch Schönberg)
  • 14 pułk strzelców (Schützen-Regiment 14) w Opolu
• 8 Brygada Pancerna (Panzer-Brigade 8) w Żaganiu
  • 15 pułk pancerny (Panzer-Regiment 15) w Żaganiu
  • 31 pułk pancerny (Panzer-Regiment 31) w Karniowie (Jägerndorf)
• 8 batalion rozpoznawczy (Aufklärungs-Abteilung 8) w Poczdamie
• 116 pułk artylerii (Artillerie-Regiment 116) w Opolu
• 53 dywizjon przeciwpancerny (Panzer-Abteilung 53) w Raciborzu
• 77 batalion łączności (Nachrichten-Abteilung 77 ) w Opolu
• 89 batalion pionierów (Pionier-Bataillon 89) w Brzegu

1940

• 8 Brygada Pancerna (Panzer-Brigade 8)
  • 15 pułk pancerny (Panzer-Regiment 15)
  • 31 pułk pancerny (Panzer-Regiment 31)
• 5 Brygada Strzeleców (Schützen-Brigade 5)
  • 13 pułk strzelców (Schützen-Regiment 13)
  • 14 pułk strzelców (Schützen-Regiment 14)
  • 704 ciężka kompania broni wsparcia (Schwere-Infanteriegeschütz-Kompanie 704)
• 116 pułk artylerii (Artillerie-Regiment 116)
• 8 batalion rozpoznawczy (Aufklärungs-Abteilung 8)
• 53 dywizjon przeciwpancerny (Panzerjäger-Abteilung 53)
• 89 batalion pionierów (Pionier-Bataillon 89)
• 77 batalion łączności (Nachrichten-Abteilung 77 )

1943

• 31 pułk pancerny (Panzer-Regiment 31)
• 13 pułk grenadierów pancernych (Panzergrenadier-Regiment 13)
• 14 pułk grenadierów pancernych (Panzergrenadier-Regiment 14)
• 116 pułk artylerii pancernej (Panzer-Artillerie-Regiment 116)
• 5 pancerny batalion rozpoznawczy (Panzer-Aufklärungs-Abteilung 5)
• 228 dywizjon artylerii przeciwlotniczej (Heeres-Flak-Artillerie-Abteilung 288)
• 53 dywizjon przeciwpancerny (Panzerjäger-Abteilung 53)
• 89 pancerny batalion pionierów (Panzer-Pionier-Bataillon 89)
• 77 pancerny batalion łączności (Panzer-Nachrichten-Abteilung 77)

Przypisy

Bibliografia

• Jorge Rosado, Chris Bishop: Dywizje pancerne Wehrmachtu 1939–1945. Poznań: Wydawnictwo Vesper, 2012. ISBN 978-83-7731-130-1.
• 5 Dywizja Pancerna w Leksykonie Wehrmachtu