5 Dywizjon Rakiet Taktycznych
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1967 |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
5 Dywizjon Rakiet Taktycznych – samodzielny pododdział wojsk rakietowych i artylerii ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Jeszcze wiosną 1963 uruchomiono proces formowania dywizjonów rakiet taktycznych, które postanowiono włączyć w skład dywizji ogólnowojskowych. Zarządzeniem szefa SG WP nr 0110/Org. z 1 sierpnia 1967 po przeformowaniu z dywizjonu artylerii rakietowej na etatach 4/243 utworzono 5 dywizjon artylerii z przeznaczeniem dla 1 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej[3][1]. Stacjonował w Giżycku[3]. W 1969 dywizjon otrzymał kolejną wyrzutnię pochodzącą z przezbrajanego w nowe rakiety innego dywizjonu[4]. W 1969 jednostka posiadała etat nr 30/129[a] i uzbrojona była w trzy wyrzutnie 2P16[5].
Zarządzeniem szefa SG WP nr 042/ Org. z 18 listopada 1982 przeformowano dywizjon z etatu 330/129 na 30/244 przezbrajając go z trzech wyrzutni 2P16 na tylko dwie 9P113[6][b].
Zarządzeniem szefa SG WP nr 08/Org. z 8 lutego 1988, w terminie do 30 września 1988 przeformowano dywizjon z etatu 30/244 na 30/243 i dodano trzecią wyrzutnię[7].
Pod koniec 1988 5 dywizjon rakiet taktyczny posiadał etat nr 30/243, a jego podstawowe wyposażenie stanowiły trzy wyrzutnie 9P113[7].
Dowódcy dywizjonu
- kpt. dypl. Kazimierz Rozum (26.08.1967 – 26.02.1972)[8].
- mjr Rudolf Somerlik
Skład organizacyjny
- bateria dowodzenia
- 3 baterie startowe, każda w składzie:
- drużyna rachunkowa
- drużyna topogeodezyjna
- drużyna meteorologiczna
- zespół obsługi wyrzutni
- pluton obsługi technicznej
- pluton remontowy
- pluton zaopatrzenia
- pluton medyczny
Razem w drt:
- 3 wyrzutnie rakiet taktycznych 9P113 (1989}
Uwagi
- ↑ Zarządzeniem szefa SG WP nr 069/Org. z 22 IX 1969 etat dywizjonu zmieniono z 30/110 na 30/129[4].
- ↑ Jeszcze w 1979 w planach SG WP widniał zapis sugerujący przezbrojenie dywizjonu w nowe wyrzutnie wraz ze zwiększeniem ich liczby trzech do czterech. Ostatecznie zrealizowano oszczędniejszy wariant zakupu[6].
Przypisy
- ↑ a b Rochowicz 2018 ↓, s. 61.
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ a b Michał Trubas. Wojska „jednorazowego użytku”. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2/2011. s. 157.
- ↑ a b Rochowicz 2018 ↓, s. 62.
- ↑ Rochowicz 2018 ↓, s. 63.
- ↑ a b Rochowicz 2018 ↓, s. 65.
- ↑ a b Rochowicz 2018 ↓, s. 68.
- ↑ Rozkaz dowódcy WOW nr 094 z 24.10.1967
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska pancerne i zmechanizowane w latach 1955–1990. „Poligon” 2010, nr 3.
- Michał Trubas: Wojska rakietowe w polskich Wojskach Lądowych. „Militaria i fakty” 2002, nr 3.
- Przegląd Historyczno-Wojskowy nr 2 (pol.). 2011. [dostęp 2012-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-21)].
- Mariusz Cielma (mac76): Brygada Rakiet LWP (pol.). 2009-08-06. [dostęp 2012-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-17)].
- Robert Rochowicz. Rakiety operacyjne i taktyczne w Siłach Zbrojnych PRL. „Poligon”. Nr 1(62), s. 56-68, styczeń-marzec 2018. Warszawa: Magnum-X. ISSN 1895-3344.
Media użyte na tej stronie
