5 Eskadra Lotnictwa Łącznikowego
| ||
Historia | ||
Państwo | Polska | |
Sformowanie | 1944 | |
Rozformowanie | 1945 | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | mjr Seriuk | |
Organizacja | ||
Numer | poczty polowej: 27935 | |
Rodzaj wojsk | Wojska lotnicze |
5 Samodzielna Eskadra Lotnictwa Łącznikowego (5 elł) – pododdział lotnictwa łącznikowego ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Sformowana drugiej połowie sierpnia 1944 roku w Przywołżańskim Okręgu Wojskowym[1]. Na początku września 1944 roku jednostka przebazowana została do Polski i 11 września wcielona do Wojska Polskiego[1]. Znajdowała się w dyspozycji Szefostwa Łączności WP[1]. Bazowała na lotniskach: Nasutów, Tomaszów Lubelski i Dęblin. W listopadzie przebazowała się do Lublina[1]. 1 maja 1945 roku w eskadrze było 96 ludzi i 10 samolotów Po-2[1].
We wrześniu 1945 roku rozformowano 5 Eskadrę Lotnictwa Łącznikowego[1].
Działania eskadry
Eskadra wykonywała loty na zapleczu frontu, przewoziła oficerów Naczelnego Dowództwa i Sztabu Głównego WP do jednostek wojskowych. Przewoziła też przedstawiciele naczelnych władz państwowych na trasach: z Lublina do Białegostoku, Siedlec, Rzeszowa, Przemyśla, Włodawy, Chełma i Hrubieszowa[1].
Obsada personalna eskadry
- dowódcy eskadry:
- mjr Seriuk
- mjr Choroszajłow
- zastępca dowódcy do spraw polityczno-wychowawczych — ppor. Skrocki
- szef sztabu eskadry:
- kpt. Fiodorow
- ppor. Kostrolinow
Przypisy
Bibliografia
- Izydor Koliński: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego (lotnictwo). Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek lotniczych. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. 9. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Własna praca Kwz
Autor: Michał Derela (Pibwl), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Polikarpov U-2LNB light bomber in markings of the Polish aviation in the USSR during World War II, at the Polish Aviation Museum in Kraków