5 Pułk Łączności
| |||
| Historia | |||
| Państwo |  PRL | ||
| Sformowanie | 1957 | ||
| Rozformowanie | 1967 | ||
| Dowódcy | |||
| Pierwszy | ppłk Henryk Ryś | ||
| Ostatni | ppłk Mieczysław Kluka | ||
| Organizacja | |||
| Numer | 2016 | ||
| Dyslokacja | Warszawa (1957-1964) Wałcz (od 1964) | ||
| Rodzaj sił zbrojnych | wojska lądowe | ||
| Rodzaj wojsk | wojska łączności | ||
| Podległość | Sztab Generalny Wojska Polskiego | ||
| Skład | patrz tekst | ||
5 Pułk Łączności (5 pł) – oddział Wojsk Łączności Sił Zbrojnych PRL.
Historia pułku
Jednostka powstała w 1957 roku na bazie Pułku Łączności Ministerstwa Obrony Narodowej i była podporządkowana Sztabowi Generalnemu Wojska Polskiego
Pułk stacjonował w Warszawie w nowych koszarach przy ulicy Żwirki i Wigury. Jesienią 1964 roku przeniesiono go do garnizonu Wałcz.
Z dniem 9 maja 1967 roku (święto pułku) oddział został przemianowany na 1 Pułk Łączności.
Dowódcy pułku
- ppłk Henryk Ryś (1957-1964)
- ppłk Mieczysław Kluka (1964-1967)
Organizacja i obsada w 1965
- Dowództwo
- dowódca - ppłk Mieczysław Kluka
- z-ca ds. politycznych - ppłk mgr Eugeniusz Stefaniak
- z-ca ds. technicznych
- kwatermistrz - mjr Eugeniusz Michałowski
- sekretarz partii
- Sztab
- szef sztabu - mjr Eugeniusz Adamczak
- z-ca szefa sztabu
- sekcja operacyjna
- sekcja wyszkolenia
- 1 batalion – SD (stanowiska dowodzenia)
- dowództwo batalionu
- dowódca batalionu - mjr Stanisław Michalak
- z-ca ds. politycznych
- inżynier batalionu
- technik samochodowy
- kompania radio
- kompania telefoniczna
- kompania telegraficzna
- dowództwo batalionu
- 2 batalion – ZSD (zapasowego stanowiska dowodzenia)
- dowództwo batalionu
- dowódca batalionu - kpt. Jan Tracz
- z-ca ds. politycznych
- inżynier batalionu
- technik samochodowy
- kompania radio
- kompania telefoniczna
- kompania telegraficzna
- dowództwo batalionu
- batalion szkolny (szkoła podoficerska) - mjr Marian Wiśniewski
- kompania radio
- kompania telefoniczno-telegraficzna
- kompania majstrów
- kompania WSD (wysuniętego stanowiska dowodzenia)
- dowódca kompanii - kpt. Witold Konsantynowicz
- technik kompanii
- pluton radio
- pluton telefoniczno-telegraficzny
- pluton wozów dowodzenia
- dowódca kompanii - kpt. Witold Konsantynowicz
- kompania KSD (kwatermistrzowskiego stanowiska dowodzenia)
- dowódca kompanii - kpt. Bogdan Kwiatek
- technik kompanii
- dowódca kompanii - kpt. Bogdan Kwiatek
- kompania poczty polowej i środków ruchomych
- dowódca kompanii - por. Stefan Dziekoński
- technik kompanii
- dowódca kompanii - por. Stefan Dziekoński
- kompania techniczna
- (kierowcy samochodów dostawczych, woźnice, stajenni, kucharze,
- pomocnicy magazynierów, obsada warsztatów ...)
Bibliografia
- Tadeusz Krząstek, Andrzej Murawski, Grzegorz Nowik, 2 Brygada Łączności, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1994, ISBN 83-85621-50-4, OCLC 750724236.
| Brygady łączności |
|
|---|---|
| Pułki łączności | |
| bataliony łączności |
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).