5 Pułk Dragonów (austro-węgierski)

Styryjsko-karyncko-kraiński Pułk Dragonów Nr 5

(Steirisch-kärntner-krainerisches)
Dragonerregiment Nikolaus I. Kaiser von Ruβland Nr. 5

Historia
Państwo	Austro-Węgry
Sformowanie	1721
Rozformowanie	1918
Nazwa wyróżniająca	Styryjsko-karyncko-kraiński
Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja	Tolna, Graz, Klagenfurt, Gorycja, Slovenska Bistrica, Maribor
Rodzaj sił zbrojnych	c. i k. Armia
Rodzaj wojsk	kawaleria
Podległość	3 Brygada Kawalerii

Żołnierze DR. 5 w historycznych mundurach

Szefowie pułku

GdK Hannibal Marchese di Sommariva

GdK Johann Franz von Schaaffgotsche

GdK Alexander von Koller

Mikołaj I Romanow

Styryjsko-karyncko-kraiński Pułk Dragonów Nr 5 – pułk kawalerii cesarskiej i królewskiej Armii.

Historia pułku

W 1721 roku został utworzony Pułk Kirasjerów, który w 1798 roku otrzymał numer „9” (niem. Kürassierregiment Nr. 9), a w 1802 roku został przemianowany na 5 Pułk Kirasjerów. 1 października 1867 roku oddział został przemianowany na Pułk Dragonów Nr 5^[1]. Od 1869 roku pułk nosił nazwę wyróżniającą „Styryjsko-karyncko-kraiński” (niem. 5. Steirisch-kärntner-krainerisches Dragonerregiment)^[2].

Swoje święto pułk obchodził 16 października w rocznicę bitwy pod Lipskiem stoczonej w 1809 roku^[1].

Po śmierci cesarza Imperium Rosyjskiego Mikołaja I Romanowa pułk otrzymał jego imię „na wieczne czasy”^[1].

W 1867 roku pułk stacjonował w węgierskim mieście Tolna^[3], a kadra zapasowa od 1869 roku w Grazu^[2]. W 1871 roku pułk został przeniesiony do Klagenfurtu, a kadra zapasowa pozostała w Grazu^[4].

W 1914 roku sztab pułku razem z 1. dywizjonem stacjonował w Gorycji (niem. Görz), 2. dywizjon w miejscowości Slovenska Bistrica (niem. Windisch-Feistritz), a kadra zapasowa pozostawała w Mariborze (niem. Marburg) na terytorium 3 Korpusu, z którego czerpała uzupełnienia. Pułk wchodził w skład 3 Brygady Kawalerii w Mariborze^[5].

Organizacja pokojowa pułku

• Komenda
• pluton pionierów
• patrol telegraficzny
• kadra zapasowa
• 1. dywizjon
• 2. dywizjon

W skład każdego dywizjonu wchodziły trzy szwadrony liczące 117 dragonów. Stan etatowy pułku liczył 37 oficerów oraz 874 podoficerów i żołnierzy.

Szefowie pułku

Kolejnymi szefami pułku byli:

• GdK Hannibal Marchese di Sommariva (1806 – †10 VII 1829),
• GdK Maximilian Anton Karl Magnus von Auersperg (1829 – 1849),
• cesarz Imperium Rosyjskiego Mikołaj I Romanow (1849 – †2 III 1855),
• GdK Johann Franz von Schaaffgotsche (1855 – †3 XI 1866),
• GdK Alexander von Koller (1866 – 1875)^[1].

Komendanci pułku

• płk Moritz Watzesch von Waldbach (1867 – 1 XI 1872 → stan spoczynku w stopniu tytularnego generała majora)
• płk Franz von Meding (1872 – )
• płk Otto Josef von Berndt ( – 1913 → komendant 13 Brygady Kawalerii^[1])
• ppłk Moritz Kranz (1913 – 1914^[1])

Przypisy

Bibliografia

• Militärschematismus des österreichischen Kaiserthumes für 1868. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1867.
• Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1869-1870. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, marzec 1870.
• Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1872. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1872.
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.)
• JuliuszJ. Bator JuliuszJ., Wojna Galicyjska, Kraków: Wydawnictwo Egis Libron, 2008, ISBN 978-83-7396-747-2, OCLC 316449958 .