5 Pułk Moździerzy
 | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1944 |
| Rozformowanie | 1945 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | mjr Danił Gusiew |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
5 Pułk Moździerzy – pułk artylerii polskiej ludowego Wojska Polskiego.
Sformowany w rejonie wsi Kisielany-Kuce i Kisielany-Żmichy na podstawie rozkazu Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 8 z 20 sierpnia 1944. Przysięgę żołnierze pułku złożyli 8 listopada 1944 pod Kisielanami[1].
Żołnierze pułku
Dowódcy pułku
- mjr Danił Gusiew
- mjr Aleksander Dedow
Skład etatowy
żołnierzy – 631 (oficerów – 74, podoficerów – 179, kanonierów – 378)
sprzęt:
- 120 mm moździerz wz. 1938 – 36
- rusznice przeciwpancerne – 36
- samochody – 97
Działania bojowe
Pułk wchodził w skład 1 Brygady Moździerzy. Podczas walk o Berlin pułk wspierał działania piechoty radzieckiej dążącej do opanowania Poczdamu[3]. W nocy z 26 na 27 kwietnia polscy moździerzyści przeprawili się przez jezioro Jungfern i przed nastaniem świtu wszystkie baterie były na stanowiskach ogniowych na południowym brzegu jeziora[3]. W ramach artyleryjskiego przygotowania natarcia moździerzyści prowadzili półgodzinny ogień. Po wdarciu się piechoty i czołgów do Poczdamu baterie przesuwały się do przodu nie przerywając ognia na rzecz piechoty[3]. Ponieważ siły jednostek radzieckich były osłabione, mjr. Aleksandr Dedow do walki skierował kierowców, pisarzy i gońców[3].
W Poczdamie hitlerowcy ustawili działa u wylotu ulic do strzelania na wprost[4]. Polscy moździerzyści towarzyszyli radzieckiej piechocie strzelając do wykrytych punktów ogniowych[4]. Około południa 27 kwietnia centrum Poczdamu zostało opanowane. Miasto, w którym został wkrótce podpisany układ pomiędzy wielkimi mocarstwami, zostało zdobyte przez oddziały radzieckie przy współudziale polskich moździerzystów[5].
Po opanowaniu Poczdamu pułk został skierowany przez Gross Glienicke, Kladow, Gatow pod Spandau[6]. Podczas przemarszu likwidował niedobitki wroga. Po przybyciu na miejsce, baterie pułku rozmieszczono w ogrodach Spandau. 29 kwietnia 1945 pułk częścią sił uczestniczył w walkach ulicznych przy oczyszczaniu przedmieścia Berlina – Pichelsdorfu[6]. 2 maja pułk wspierał radziecki oddział piechoty w rejonie Klosterfelde[7].
Przypisy
- ↑ Ways 1967 ↓, s. 100.
- ↑ a b Kaczmarek 1980 ↓, s. 64.
- ↑ a b c d Kaczmarek 1980 ↓, s. 54.
- ↑ a b Kaczmarek 1980 ↓, s. 56.
- ↑ Kaczmarek 1980 ↓, s. 57.
- ↑ a b Kaczmarek 1980 ↓, s. 62.
- ↑ Kaczmarek 1980 ↓, s. 63.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Kazimierz Kaczmarek: Oni szturmowali Berlin. Warszawa: Książka i Wiedza, 1980, s. 48-68.
- Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. T. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
Media użyte na tej stronie
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - artyleria lekka
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor:
Radomil
from pl.wikipedia, Licencja: CC-BY-SA-3.0Moździerz pułkowy wz.39 kal.120mm
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Udział żołnierzy polskich w szturmie na Berlin (30.04 - 2.05.1945)