5 Pułk Wojskowej Straży Granicznej

5 Pułk
Wojskowej Straży Granicznej
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1919
Rozformowanie1920
Tradycje
Kontynuacja5 pułk Strzelców Granicznych
Organizacja
FormacjaWojskowa Straż Graniczna
PodległośćInspektorat WSG
DOG „Poznań”

5 Pułk Wojskowej Straży Granicznej – jednostka organizacyjna Wojskowej Straży Granicznej w II Rzeczypospolitej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

W połowie 1919 roku Ministerstwo Spraw Wojskowych i Inspektorat Wojskowej Straży Granicznej czyniły przygotowania do przejęcia odcinków granicy na obszarze Pomorza Gdańskiego i obsadzenia granicy zachodniej w Wielkopolsce[1]. 5 pułk WSG sformowany został przez Dowództwo Okręgu Generalnego „Poznań”[1] w Lesznie ze zdemobilizowanych roczników 155 i 159 pułku piechoty oraz naboru rekrutów[2]. Wkrótce przejął granicę luzując 155 pułk piechoty[a]. W połowie marca 1920 stan pułku wynosił 10 oficerów, 157 podoficerów, 97 starszych szeregowców i 240 szeregowców[2]. Na jego lewym skrzydle aż do granicy czechosłowackiej pełnił służbę 2 pułk WSG[2].

Żołnierze pułku

Obsada personalna 7 marca 1920[4]:

  • dowódca pułku – płk Apoloniusz Wysocki (od 26 VII 1919[5])
  • adiutant pułku – Zdzisław Erzepki?
  • dowódca I dywizjonu – rtm. Jan Tyczyński
    • dowódca 1 szwadronu – ppor. Tadeusz Butkowski
    • dowódca 2 szwadronu – ppor. Franciszek Rogoziński
    • dowódca 3 szwadronu – ppor. Marian Wrzyszczyński
    • dowódca 4 szwadronu – ppor. Czesław Waligóra
  • dowódca II dywizjonu – mjr Gustaw Soszyński (wyjechał służbowo)
    • nazwisk dowódców szwadronów nie podano

Uwagi

  1. ↑ Dominiczak podaje, że był to pułk dowodzony przez por. Nieboraka[2]. Porucznik Nieborak według Księgi Chwały Piechoty dowodził 159 pułkiem piechoty[3].

Przypisy

  1. ↑ a b Dominiczak 1975 ↓, s. 97.
  2. ↑ a b c d Dominiczak 1975 ↓, s. 100.
  3. ↑ Prugar-Ketling 1992 ↓, metryka.
  4. ↑ Wykazy imienne oficerów pstg ↓, s. 197.
  5. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 80 z 26 lipca 1919 roku, s. 1854.

Bibliografia

  • Henryk Dominiczak: Granica polsko–niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
  • Henryk Dominiczak: Granice państwa i ich ochrona na przestrzeni dziejów 966–1996. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08618-4.
  • Karolina Piekarz. Polskie formacje graniczne 1918 – 1924. „Mówią Wieki”. 2s, 2017. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Mówią Wieki”. ISSN 1897-8088. 
  • [red.]Bronisław Prugar-Ketling: Księga chwały piechoty. Warszawa: Departament Piechoty MSWojsk, Warszawa 1937-1939. Reprint: Wydawnictwo Bellona, 1992.
Formacje graniczne II Rzeczypospolitej
Straż Graniczna (1918–1919)
Wojskowa Straż Graniczna
Strzelcy Graniczni
Bataliony Wartownicze
Bataliony Etapowe

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).