5 Rybnicki Pułk Piechoty
| ||
Historia | ||
Państwo | II Rzeczpospolita | |
Sformowanie | kwiecień 1921 | |
Rozformowanie | czerwiec 1921 | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | Janusz Wężyk | |
Ostatni | Ciepielewski | |
Działania zbrojne | ||
III powstanie śląskie | ||
Organizacja | ||
Rodzaj wojsk | piechota |
5 (1) Rybnicki Pułk Piechoty – pułk piechoty polskiej okresu III powstania śląskiego.
Historia
Sformowany w na terenie powiatu rybnickiego. Początkowo nosił nr 1 w Grupie „Południowej’’, a następnie po 10 maja nr 5. Po czym dostał zadanie w wydzielonymi pododdziałami Żorskiego i Wodzisławskiego Pułku zajęcia Rybnika. W nocy z 2/3 maja pułk rozpoczął walki o Rybnik i w krótkim czasie go opanował.
Po wykonaniu zadania opanowania Rybnika został skierowany na linię Odry i zajął pozycje obronne od miejscowości Bluszczów do Dziergowice. Na tych pozycjach pozostawał do końca powstania z powodzeniem odpierając wszystkie niemieckie ataki.
Po zakończeniu powstania został rozformowany w Rybniku.
Obsada pułku
- Dowódca – Janusz Wężyk, potem Ciepielewski
- Dowódca 1 batalionu – Paweł Stanek, potem Augustyn Bielaczek
- Dowódca 1 kompanii – Ignacy Halfer
- Dowódca 2 kompanii – Paweł Ochojski
- Dowódca 3 kompanii – Augustyn Wieczorek
- Dowódca 4 kompanii – Augustyn Bielaczek, potem Łach
- Dowódca 2 batalionu – Józef Płaczek
- Dowódca 5 kompanii – Józef Komarek
- Dowódca 6 kompanii – Jan Musioł, później Adam Sitek, a po nim Bronisław Ochojski
- Dowódca 7 kompanii – Teodor Wąglorz, później Józef Ochojski
- Dowódca 8 kompanii – Józef Kłosek
- Dowódca kompanii karabinów maszynowych – Feliks Wowra
- Dowódca 3 batalionu – Franciszek Marszolik
- Dowódca 9 kompanii – Emanuel Szymura
- Dowódca 10 kompanii – Emanuel Merker
- Dowódca 11 kompanii – Jan Mikuła
- Dowódca 12 kompanii – Teodor Ryszka
Bibliografia
- Praca zbiorowa: Encyklopedia powstań śląskich. Opole: Instytut Śląski w Opolu, 1982, s. 491-492.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Lestat (Jan Mehlich), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Pomnik Powstańców Śląskich w Katowicach.